Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: Doen ik vvas in’t groeyen van mijn jeugd.
ZEvenmael// Na Saal-
| |
[pagina 433]
| |
mons wijse tael// Des daegs, valt Ga naar margenoot+
een rechtveerdig// Menschelijk be- Ga naar margenoot+
koord// Door gedacht, of werk,
of woord// Evenwel// Weerstaen-
de, dood en hel// En blijvende noch
waerdig// D’eer-naem van een
| |
[pagina 434]
| |
 vrind// Ia Gods uyt-verkoren kind
Daer over hy met// Ootmoedig
gebed// Vroeg en laet// Roept, ver- Ga naar margenoot+
geeft my mijn misdaed!
II.
Waer’s de ziel, Ga naar margenoot+
Die noyt deur woord en viel
Doch, waer is zulk te vinden?
Zeeker z’ is volmaekt,
Die tot zulken deugd geraekt.
Maer, helaes!
’t Bekorelijkke aes
Des werelds, en der vrinden
Dringt het kranke vleisch
Tot gebreken, reys op reys.
| |
[pagina 435]
| |
Wy zondigen all’
End’ zoo wie van val Ga naar margenoot+
Zich verschoont
Hem een leugenaer betoondt.
III.
Aldus sprak
Ioan, die noyt en stak
Dan nae zijns meesters minne:
En daerom bekwaem
Was tot een zoo hogen naem.
Wasser dan
In zulken waerden man
Noch iet gebreks te vinnen,
Zoo’n kon sulks voorwaer
Inder daed niet wezen zwaer.
Volgt dan hier uit,
Met noodig besluit,
Datter maet
Is van meer, en minder quaed.
IIII.
Vougt hier vry,
Tot meerder blijks, noch by
De drie verscheyde graden Ga naar margenoot+
Van bestemde boet,
Over een vergramd gemoed.
Daer van dat
Het eerst, en’t tweede had
Het oordeel, en den rade
Te verwachten; maer
’t Leste seyt, het helsch gevaer.
Een klaer argument,
Daer ider aen kendt
| |
[pagina 436]
| |
Dat den Heer
Acht de zonde min, en meer.
V.
d’Eige zin
Kan ook noch, nae’k bevin,
Des Heeren woord betogen;
Daer hy, inder tijd,
Mee versprak den Hypocryt.
Veinzer! wat
Is’t, zey Heer Iesus, dat Ga naar margenoot+
Ghy in uw’ Broeders oogen
Een kleyn stofjen ziet
End’ in’t uw’ den ballick niet?
Door ’t stofjen verstaet
Hy ‘t dagelijks quaed;
Door den ballik
Het doodtelijk mis daed.
VI.
Maer hoe wel
De ziel, noch dood, noch hel
Verdiend door deze zonden:
Zoo moetz’ efter haer
Hier in naerstig nemen waer.
Want die ’t kleyn Ga naar margenoot+
Versmaed, komt int gemeyn
Te vallen inde gronden
Van de diepste nood;
Daer het kleintje, komt tot groot.
Dus waekt, bidt, en ziet
Dat de liefde u niet
En verkoud
Door de dagelijkse fout.
|
|