Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen

CXXXII. Dosis.
Adams Val.

Stem: Mon Ceur avoit arresté.

WAerom liet God d’eer-
ste mensch// Zoo in de dood ontslapen?
Om dat hem zijn wil en wensch// Tot
zonden had geschapen. Fy vervloekte

[p. 416]

 

 

ketterij// Den Heer en heeft de

 

zonde// Noch de dood, na

 

’t waer belij// Des waer ge-

 

loofs gevonden.

 

II.

 

Maer hy lietze toe: op dat

 

Hy niet en zou beletten

 

’t Vry beraed, van die hy had

 

Geschapen, om zijn wetten,

 

Nae den eisch van zijn natuir,

 

’t Sy willig t’achtervolgen;

 

’t Sy op’t aengedreigde zuir,

 

Zijn goedheyd te verbolgen.

 

III.

 

Wist dan God te voren wel

[p. 417]

 

Dat hy zou overtreden

 

’t Lieve spoor van zijn bevel?

 

Och Iae j’, met alle reden.

 

Maer hy koos, met vroeden raed,

 

De zonde toe te laten;

 

Liever als door ’t zondig quaed,

 

Den menschen niet te baten.

 

IV.

 

Baten, zegg ik, al te zeer.

 

Want zonder den mis dade

 

d’Eerste mans, had ons den Heer

 

Bewezen noyt genade

 

Van het vleesch geworden woord.

 

Want zeker deze ellende,

 

Heeft zijn Majesteyt bekoord

 

Zijn zoon tot ons te zenden.

 

V.

 

Dat de zonde, by geval

 

Dan vry gelukkig hiette!

 

Die den Vorst van’t Grote Al

 

Verdient heeft te vernieten:

 

En met een door-klaer bescheyd

 

Van Godes hand te tonen

 

Barmzucht, en gerechtigheyd

 

In goed, en quaed te lonen.