Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 281]
| |
 Gebenedijd// Sijn naem tot al-
der tijd// Die u zoo licht vergeven
heeft// Een quaed zoo groot// Daer
hy de dood// Aen ’t kruys voor is
ge-storven// En daer voor doen
keeren weer// Wes in u, van gaef
| |
[pagina 282]
| |
 of eer// De zonden had bedorven.
II.
Ghy waert voor heen,
Voorwaer niet zonder reen
Vermids de zond, een vyand Goods,
Een drek, een rot,
Een schade, schande, spot,
Een vonk des viers, een kind des doods.
Van lijf, te ziel,
Van hoofd, te hiel,
Gescheurd, geschend, geschonden,
Uitgetrokken, naekt, en bloot,
En daer toe van hel, van dood,
Bedekt met rode wonden.
III.
In deze nood,
Zoo vuil, zoo bloedig rood,
Zag u de goe Samaritaen: Ga naar margenoot+
En sijnde niet
Een mensch, die uw’ verdriet
Kon helpen: was met u belaen.
Des hy uw’ pijn
Met zuyv’re wijn
End’ oly quam te betten.
Tot dat zijn beleefde min,
In’t logijs van zijn gezin,
Van ’t paerd u had doen zetten.
IIII.
Hier ist geweest,
| |
[pagina 283]
| |
Dat ghy weer a’em en geest
Verkregen hebt, door toedoen van
Den trouwen waerd.
Dien zulks den milden aerd
Belast had van den besten man;
Vermids de munt,
Aen hem gegundt
Voor u, van twee Realen;
Uit een liefde al te teer,
Daer ghy uw’ gezondheyd weer
Deur in zoudt kunnen halen.
V.
Mids deze prijs,
Werdt u het Paradijs
Ontsloten weer uit caritaet.
Dit is, daer deur
Ghy weer de hooge keur Ga naar margenoot+
Bekomt van ’t eerste rijk gewaed;
Met baeg, met ring,
Met alle ding.
Zoo datter niet verloren
Blijft van gracy, blijft van pand,
U door Godes milde hand
Genadigt van te voren.
VI.
Den Heer bemind
Weer zijn verzoende vrind:
Iae waerdigt zelfs hem metten naem
Van eigen kind.
En zulks gelijkmen vind
By Paulus, ook van Erfgenaem. Ga naar margenoot+
En zulken eer;
Dat niemand meer
| |
[pagina 284]
| |
Zou will’ of kunnen hopen.
Dankt dan God en sijt behoed,
Een zoo ongemeten goed
Niet wed’rom te verlopen.
|
