Ambtenaar in de gezondheidszorg en andere gedichten

[p. 21]

Isolement II

Diep weggedoken
achter je muur van zwijgen
herken ik je
aan je blauwe ogen

stap na stap
ga je verder weg
je hand reikt nauwelijks
nog mijn vingertoppen

vermoeid haal je adem
met zichtbare tegenzin
sluit je de deur
je bent weer alleen

mijn goed bedoelde woorden
blijven plakken aan de muur
met de moed der wanhoop
blijf ik je roepen.