Ambtenaar in de gezondheidszorg en andere gedichten

[p. 4]

Voorwoord.

Kennismaking met de psychiatrie is voor mij op velerlei wijze een ontgoocheling geworden, zo sterk dat ik mijn vertrouwen hierin nog lang niet heb teruggevonden.

Alhoewel ik weet, dat de aanwezigheid een realiteit is en alhoewel ik ook besef, dat het voor mensen hulp kan betekenen.

Mijn ontgoocheling werd aanvankelijk veroorzaakt door een voor mij onvoorstelbare strijd om macht, aanzien, positie, ideeën of idealen, te vaak met voorbijgaan van die mensen die hulp nodig hadden. Inplaats van terecht te komen in een wereld waarin het persoonlijk kontakt de omgangsvormen tussen mensen bepaalde, kwam ik terecht in een onpersoonlijke, kille, vaak afschuwelijke wereld.

Later werd mijn ontgoocheling veroorzaakt door de vervreemding die zich van mijn persoon dreigde meester te maken, door wantrouwen en radicalisering, waartoe ik mij liet verleiden, om niet steeds te vluchten.

In Rosalie heb ik iemand leren kennen in wie ik een stuk enthousiasme en geloof in het vak heb

[p. 5]

gevonden. Ook zij heeft de prijs moeten betalen voor de strijd, die ze heeft moeten leveren om in deze wereld mens te worden, maar vooral ook te blijven.

In haar hier gebundelde gedichten zijn de onpersoonlijke wereld en de eigen strijd daarin, in de twee delen duidelijk herkenbaar. Ze is persoonlijk, signalerend, eerlijk en openhartig zonder verstrikt te zijn in rancunes.

Haar verwoordingen zijn beeldend en raak, haar gedichten erg goed.

En in hun bundeling behelzen ze een krachtige waarschuwing, gepaard aan een inspirerende en kreatieve kijk op mensen.

Moge deze bundel voor velen een inspiratie zijn om persoonlijk met mensen om te gaan, zoals de omgang met Rosalie voor mij een persoonlijke en inspirerende beleving is.

Peter van den Hout.