Van het wolkje af

[p. 17]

[Zij, zwijgende herhaling van de Dood.]

Zij, zwijgende herhaling van de Dood.
Getekend teken, in het wit
van haar lang en langzaam huwelijksleed.

Door schaduwbeeld en deemstering
bijwijlen bijgekleurd, zij loopt
het ganzestapje naar de stallen;
konijn en kippen kennen haar
aan haar oermoederlijk gebaar.

Zij, eenmaal epicentrum van het milde
thans het zwijgzame in zilveren stilte
gestolde amalgaan van kilte.