| |
Het IV. Deel.
Iesus bewesen, God te zijn, door de Texten van het Oude Testament.
Die lust heeft Iesus als een God te schouwen aen,
Die hoeft allenig maer den Bijbel op te slaen,
Daer sal hy Iesus van syn Godheyd hooren spreecken,
Wel duydelyck en wel verstaenelyck voor Leecken.
Terwijl dat Ioshua sig legerde in het Veld,
Verscheen hy hem gelyck een uitgerusten Held,
En keurig na syn naem voldoet hy syn begeren,
Hy segt hem dat hy was, de Vorst van ‘t heyr des Heeren.
Als God gaf hy hem oock kragt en heldenmoed,
Om groote Koningen te trappen met de Voet.
Als God ontfing hy oock die spijs ter offeranden
Van Gideon, dat hy tot asse dee verbranden,
Wanneer hy eens verscheen aen Manoach syn Vrouw,
Terwijl hy besig was in ‘t Veld met Acker-bouw,
| |
| |
Soo wil hy niet alleen de naem Iehova dragen,
Maer noemt sig wonderlijck aen die hem daer na vragen,
De wonderlijcke, dat ’s te seggen hooge en groot,
Die nimmer menschelijck vernuft in sig besloot:
Den onbepaelden God, onsienlijck, ongemeten,
Oneyndig sonder hoogte, lengte, diepte, breedte.
De siender van dat Heylig Seraphijnen Rot,
Die noemt hem wonderlijck, soo wel als stercke God:
Hy segt ons werd een Soon, een wonder Kind gegeven,
Waer van al in ‘t begin der Rolle staet geschreven,
Sijn naem is Vrede-Vorst en stercke God en Raed,
En wonderlijck, en wijs, en mogende van daed,
En door de kennisse van dese Knegt en Sone,
Soo sal de Vader ons in sijn gerigt verschoonen;
En David als hy desen Nazaet sag van veer,
Die noemt hem in sijn Lied eerbiedelijck sijn Heer;
Hy geeft deselve Naem aen hem en sijn Vader,
En voegt haer alle beyde op dese wijs te gader.
De heer die (segt hy, hy heeft gesproken tot mijn Heer)
Set u ter Rechterhand van mijnen Setel neer,
Tot dat ick onder uwe voeten stel ten schemel,
Al wat ‘er is in aerdse Vaten, Lugt en Hemel.
De wrevelige sult gy dwingen met geweld,
En Zegenpralend haer verjagen uit het veld,
De wereld heb ick tot uw’ Lot en snoer beschooten,
Als die daer zijt dien Soon op heden my gebooren:
Gy waert al voor de tijd geresen uit mijn schoot,
Gy waert die bewierpt die ronde Wereld-kloot:
Gy waert mijn Voesterling, Mijn Woord, mijn Raed, mijn Beeltnis,
Aen wien mijn wijsheyd door geboorte meê gedeelt is.
Wie kan dan loochenen de Godheyd van den Soon,
Aen wien den Vader geeft te sitten op sijn Throon.
Het geen geen ander oit dan hy en heeft genoten,
Die uit sijn Boesem was van eeuwigheyt gesproten.
Wie kan op sulck een wijs van God zijn voortgeteelt,
| |
| |
Die niet besitten sou des Vaders volle Beeld,
Ia soo een sterflijck oog kon haer sien allebeyde:
Hy kon haer niet als door haer wercking onderscheyden.
Soo spreeckt oock Iesus door een wijse Konings mond,
Ick was geboren en gesalft voor ’s werelds grond.
Ik ben ’s Vaders Troetel-kind, vermaeck en welgevallen,
Sijn wijsheyd wesentlijck, ‘k ben alles en in allen.
Ick was van eeuwigheyd verborgen in sijn schoot,
Van eeuwigheyd soo ging mijn Vader van my groot:
Ick ben het Hooft-stuck en beginsel van sijn wegen,
Mijn wesen, en mijn Beeld heb ick van hem gekregen.
Ick was sijn eygendom, en voorwerp van sijn min,
‘k Was met en by hem, voor en na, en in ‘t begin,
Des ruymen Werelds-kloots, al eer hy die bereydde,
Al eer die Lugt en Vyer, en Land en Water scheydde.
Doe nog de Hemelen niet waren uytgebreyd,
Doe nog den Baiert lag bedeckt met duysterheyd,
Eer nog de Vogelen haer stemme lieten hooren
Doen waer ick uyt de schoot mijns Vaders al gebooren.
Doen nog geen Heyvelen en Bergen hoog van kruyn,
Geschapen waren, nog de Zee bepaelt met Duyn.
Eer nog de Vogelen eens sweefden op haer pinnen,
Eer dat de Vissen nog eens roeyden met haer vinnen.
Eer nog de Ster of Maen was aan het bogtig rond,
Eer nog de Son eens wist haer loop en vaste stond,
Doen was ick, ja ick was geweest al lang voorheenen,
Mijn Ouderdom kan van de tijd geen naem ontleenen.
Ik, Ik was d’Eersteling der Goddelijcke kragt,
Hy heeft door my alleen de Werelt voort gebragt,
Door my schiep hy die wijde en groote Hemel-kringen,
En al d’onsienelijcke en sienelijcke dingen.
Siet daer dan Iesus als een Schepper van dit Al,
Soo wel des Hemel-kloot, als van des Wereld-Bal.
Door P.V.S.
|
|