Basuin-klank vervatende eenige uitgelesen Psalmen Davids, lof en feest-gezangen, en geestelike liedekens

Bereydinge ter dood. [Vervolg]

Wann mein stűndlein fur handen ist. [Vervolg]

WAnneer mijn uur voor handen

staet, En ik van d'aerde scheide, Heer Jesu
Christ, my niet verlaet, Uw Geest my dan ge-

leide; Mijn ziel mijn allerdierste pand

[p. 157v]

 

Beveel ik, Heer in Uwen hand, En my ter

 

dood bereide.

Mijn sonden sullen roepen wee!

't Geweeten sal my knaeghen,

Sy zijn so veel als sand in zee,

'k Wil echter niet vertzaegen;

Schoon zijn mijn sonden over-groot,
Ik wil gedenken aen Uw dood,

Mijn kruis hebt Gy gedraegen.

Ik ben een lidmaet aen Uw lyf,

Hoe sou ik zijn verdorven?

Van U ik ongescheiden blyf,

Ook als ik ben gestorven;

Als ik uit deese werelt scheid,
Gy, Heer, hebt my de saligheid

Door Christi dood verworven.

Gy zyt verresen uit der aerd,

Ik sal in 't graf niet blyven;

Mijn hooghste troost Uw Hemelvaert

Kan doodes vrees verdryven;

[p. 158r]

 

Beveeel ik, Heer, in Uwen hand, En my ter

 

dood bereide.

Alwaer Gy zyt ik komen sal,
Ik reike nae den Opper-al,

Ik sal met Hem beklyven.

Mijn vaert nae d' hooght' is aengeleit,

Ik gae mijn arm uitstrekken;

Ik slaep en rust' in sekerheid,

My niemant kan opwekken;

Mijn Heiland sal het doen alleen,
Hy sal afwentelen den steen,

En my ten Hemel trekken.

Is dan mijn uur des doods niet wyt,

Mijn Heiland tot my keere;

Hy maek mijn droeve geest verblydt,

Mijn swak geloof vermeere.

Verlost my, Heer, uit alle nood;
Bewaer my voor den helschen dood,

Door Christum onsen Heere.

[p. 158v]

Nu willen wir das leib begraben.

HEt doode lyf laet ons besteên

Ter aerd, en daer niet twyflen aen, Het

sal in sijn volmaekte leên Gewis ten

jongsten dagh opstaen.

Het lichaem is gemaekt van aerd
En wederom tot aerde gaet,
't Sal uit der aerd gaen Hemelwaert,
Als Gods basuin sich hooren laet.

De ziel by God door Sijn genaed
Voortaen in d' eeuwigheden leeft,
Den welk van sonden en misdaed
God door Sijn Soon gesuivert heeft.

De mensche scheidet uit het huis
Van droefheid en van swaer ellend,
Hy wert verlost door Christi kruis,
Hy sterft, maer leeft noch sonder end.

De ziel is sonder quel of pyn,
Het lichaem wert in 't graf geleit;

[p. 159r]

 

HEt doode lyf laet ons besteên

 

Ter aerd, en daer niet twyflen aen, Het

 

sal in sijn volmaekte leên Gewis ten

 

jongsten dagh opstaen.

Het sal hier nae verheerlikt zyn,
En smaeken vreughd in eeuwigheid.

Op aerden is de mensch altyd
Bedrukt en vol bekommernis:
Maer die'er sterft verlaet de stryd,
En in de rust en blydschap is.

Nu laeten wy hem slaepen vry
En over al ons' wegen gaen,
De waek ons t' saem bevolen zy,
De dood sal ons ook komen aen.

O Heer, wilt ons genaedigh zijn
Om Christi will, en ons bevryd
Voor Sathans macht en helsche pyn:
U zy lof, eer tot aller tyd.