Basuin-klank vervatende eenige uitgelesen Psalmen Davids, lof en feest-gezangen, en geestelike liedekens
(1662)–Tjaert Sonnema–
Auteursrechtvrij
[pagina 7v]
| |
Dies sal my niet ontbree-ken,
En is Hy nooit gewee-ken,
In 't graesigh
groen de Heez my weidt, En my wel sacht en
soetjes leidt Aen stille waterbee- ken.
 2.
En schoon mijn herte my verschrikt
Van mijne swarigheden,
Mijn God mijn droeve ziel verquikt,
En komt tot my weêr treden;
In 't spoor van Sijn gerechtigheid
Om Sijnes Naemes wille leidt
De goede God mijn schreden.
3.
Al gingh ik in des doodes dal
En most omschaeduwt wesen,
Voor eenigh quaed of ongeval
Geensins en sou ik vreesen,
Want met en neffens my zyt Gy;
Uw stok en staf die steunen my,
Mijn ziel met troost genesen.
| |
[pagina 8r]
| |
Dies sal my niet ontbree- ken,
En is hy nooit gewee- ken,
In 't graesigh
groen de Heer my weidt, En my wel sacht en
soetjes leidt Aen stille waterbee- ken.
 4.
Gy, Heere, voor mijn aengesicht,
Tot smaedheid der benyders
Den taefel gonstelik aenricht
Voor Uwes Naems belyders;
Gy salft mijn hooft, so dat het kleeft
Van Oly, vol den beker geeft
In 't oog der weêr-partyders.
5.
Met gonst en goedertieren heid
Sal my de Heer behaegen,
Die sullen my hier doen geleid
So langh my d' aerd sal draegen;
En ik, ontlast van alle kruis,
Verblyven sal in Godes huys
De lenghte mijner daegen.
| |
[pagina 8v]
| |
IK heff tot U, mijn ziel, ô Heer,
Die stell ik in Uw handen,
Ik steun op U, ô God, doch keer
Van my al schaemt en schanden,
Op dat sich
niet van herten bly Verheugen mogen over
my Mijn moedighe vyanden.
 2.
Laet niet zijn schaemrood, die, ô Heer
Op Uwe weghen treden,
En U opwachten meer en meer
Met trouwe dienstbaerheden,
Maer laet veel liever zijn beschaemt,
En van oneere zijn befaemt
Trouloose sonder reden.
3.
Mijn God en Heer, maek my bekent
Uw paeden en Uw weghen,
Uw Wet my zy in't hert geprent,
En maek mijn geest geneghen,
O God! my in Uw waerheid leid,
In U sich grondt mijn saligheid,
Mijn heil en al mijn seghen.
| |
[pagina 9r]
| |
IK heff tot U, mijn ziel, ô Heer,
Die stell ik in Uw handen,
Ik steun op U, ô God, doch keer
Van my al schaemt en schanden,
Op dat sich
niet van herten bly Verheugen mogen over
my Mijn moedige vyanden.
 4.
O Heer, ik U met smert verbeid
By daeghen en by nachten,
Wilt doch Uw goedertierenheid
Genaedighlik betrachten,
Gedenk aen Uw barmhertigheid
Die nimmermeer van ons en scheidt,
Maer eeuwigh is in krachten.
5.
O Heere wilt my schenken quijt,
En niet gedachtigh wesen,
De sonden van mijn jonge tijd,
Mijn schult is hoogh geresen,
Gedenk doch mijner nae genae,
Uw goedheid U ter herten gae,
Die zy van ons gepresen.
| |
[pagina 9v]
| |
6.
De Heer is goed, Syn doen bestaet
In billikheid en reden,
Het volk, dat sich te buiten gaet,
Stiert op den wegh der seden;
Hy sal geleiden in het recht
Al die sachtmoedigh zijn en slecht,
Dien sal de Heer voor-treden.
7.
Die op de paeden van den Heer
Syn schreden gaet begeven,
En volght alsoo Sijn waere Leer,
Hy sal Syn goedheid geven
Hem die met God verbonden is
En houdet Syn getuigenis,
Die mensch sal eeuwigh leven.
8.
Om Uwes Naemes eer wilt mijn
Ong'rechtigheid vergeven,
Want overgroot mijn sonden zijn,
Die ik, Heer, heb bedreven,
Wie is de man, die vreest den Heer?
Hy sal hem wysen Syne Leer,
Die hem is voorgeschreven.
9.
Sijn ziel vernachtet in het goed,
Die sal de Heer bewaeren,
Den aerd beërft Sijn saed en bloed, ☞
|
|
