|
| |
| |
| |
Bruylofs-Rijmen en Gezangh, der negen Zang-Heldinnen.
De rijckste Bruydegom en Bruydt,
Die quamen 't alder-kaelste uyt.
DEn grootsten Predikant die heeft 'er twee gebonden,
Twee Echtelijck getrouwt, en beyde sonder sonden;
Daer was noyt rijcker Paer, noch slechter Feest bestemt,
De Bruydt was Moeder-naeckt, de Bruydegom sonder Hembt.
| |
| |
O! Bedrogh, leef je noch?
HOort hoe dat Jacob klaeghd', en sey ick ben bedroogen,
Dit is mijn Rachel niet, de Bruydt heeft swacke oogen:
Maer Lea is de outste antwoorde Laban doe,
Dient wel en hebt gedult soo krijghdy Rachel toe.
Dat deed' den Vromen-hals, en heeftse oock verkregen,
Een kost 'et hem niet doen, de Man was heel verlegen,
Een Jacob hadder twee, eer was hy niet te vreen,
Twee Jacobs hadden nu by-kans genoegh aen een.
Dat Min die is somwijl soo groot,
Dat die derft strijden met de Doot.
HOe dorst Tobias in de Minne roesemoesen,
Hy vraeghde na geen doodt, hy paste op geen droesen,
| |
| |
Doen sy sijn Sara sagh heeft hy misschien gedaght:
By sulcken Engeltje en heeft de droes geen macht:
Daerom u Bruydegom en wilt toch niet vertsagen,
Want Sara kan den brandt en spoockery verjagen.
Stemme: Wat heb ick om haer al tijdt versleten.
Oft: Hoe legh ick hier in dees Ellende.
KOmt laet ons vermaecken, met singen en spelen,
Dees Nieuw-gehouwde, de Bruygom en Bruydt,
Met lonckjes, en dronckjes, wat kusjes om-deelen,
Soo drijvet den waecker den slaper uyt,
Want wel doen ende vrolijck wesen,
Dat wordt van Davids Soon gepresen.
| |
| |
2. De Nieuw-geslooten in sachte boeyen,
Die wenschen wy vreede en Hemelsche sin,
Haer liefde die moet soo schijnelijck groeyen,
Als of sy woekerden met de Min,
Hier toe verleene Heyl en Zegen
Den Leydts-man van de rechte wegen.
3. Wy wenschen gevoedet met wijse gedachten,
't Hart en gemoet ons Bruygoms oprecht,
En dat men de Bruydt by Sara mach achten,
De kuysche Spiegel van den Echt,
Soo datse haer in alle zeden
Gelijck haer Dochter na mach treden.
| |
| |
4. De Minne die moet hare Tafel vercieren
Met veel gemeene spijs en dranck,
Met lacchen, en krijten, en krabben, en tieren,
En allerhande Kinderen-sanck,
Dat zijn de spruyten van Olijven,
Die sullen haer den tijdt verdrijven.
5. Gaet heen, gaet heen, goe-nacht u beyden,
En doet gelijck u Ouders deen,
Die ons den wegh hier toe bereyden.
Hier door soo Haspelt yeder een,
Daerom soo wilt oock vlijtigh Spinnen,
Soo meught ghy haest wat over winnen.
| |
| |
6. Vaert wel, vaert wel, wilt lange leven
In voorspoet, vreede, heyl en vreught;
Dit wil uw Godt den Heere geven,
En sterck uw tot de ware deught:
Vaert wel, vaert wel, leeft langh te gader,
Dat gun uw Godt den goeden Vader.
J. v. Veen.
Stuur recht.
|
|
Auteursrechtvrij