't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten
(1649)–Hendrik Jacobz. Soetenboom–
AuteursrechtvrijStemme: Nu leef ick in 't verdriet, &c.DE Menschen niet alleen
Sijn overlaen met vreught,
Maer Goden algemeen
Die vinden haer verheught,
| |
[pagina 380]
| |
Van wegen dese Twee
Die hier vereenight zijn,
Na veel, na veel, na veel, verlangen, smart en pijn.
2. Den Bruydegom bedacht
Dat zijn gewenschte Vrouw'
Hem stuyte heel onsacht,
En seecker niet en wou,
Want haer verliefde hart
Betoonde loose schijn,
Dies sy, dies sy, dies sy, haer veynsde met gepijn.
3. Het schijnt dat Maeghden haer
Dus veynsen om de eer;
En 't valt de Jonghmans swaer,
En 't doet haer hartjen seer:
Maer wisten sy den grondt,
En hoe haer hartjen graeght,
Niet een, niet een, niet een, sou treuren om de Maeght.
4. Sy souden dencken soo,
| |
[pagina 381]
| |
En seggen oock Vriendin:
En veynst u niet soo bloo,
Wy weten doch u sin,
V hart is opgehoopt
Met soete minne-lust,
Dus stelt, dus stelt, dus stelt, natuur niet ongerust.
5. Soo ick de waerheydt mis,
Vrouw Bruydt bestraffet my,
Ghy weet wel hoe het is,
Seght dijne meyningh vry,
Ontsiet u niet de geen,
Aen hoogh en lager-handt,
Stelt nu, stelt nu, stelt nu, het veynsen aen een kant.
6. Nu Meysjes, om de wil
Van die hier zijn vergaert,
En houdt u niet soo stil,
Of heb ick u beswaert?
Neen, lieve Beckjes, neen,
| |
[pagina 382]
| |
Al 't geen hier is geseydt
Was maer, was maer, was maer, alleen uyt soetigheyt.
7. Laet ons met blijden geest,
Een yeder volget my,
Den oorsprongh van dees Feest
Met wensch gedachtigh zijn,
Gelijck een Christen Mensch
Met reden staet te doen,
Wel laet, wel laet, wel laet, ons dan tot 't selve spoen.
8. Terwijl een wisse-druck,
En over-groote lust,
Verkeert is in geluck,
En naeckt een soete rust,
Soo mogen wy met een
Wel singen alle-gaer:
Godt lof, Godt lof, Godt lof, gezegent sy dit Paer.
9. Den Hemel geef haer voort,
Waer sigh het vleysch bevindt,
| |
[pagina 383]
| |
Geluck aen allen oordt,
Voor stroom en voor de windt;
En na sulck leven-soet
Een seeckerlijcke doodt,
Voor 't lest, voor 't lest, voor 't lest, de rust in Abrams schoot.
J. West-busch, lijdt last. |
|