't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten

[p. 354]

Bruyloft-Zang,
In tween gedeelt, als Zangh en tegen-Zangh.
Zijnde een rey van Jongmans en Dochters singende.

Stemme: O mijn Engelijn! o mijn, &c.

Jongmans.

KLuchtige Maeghden, dat men u vraeghden,
Wat dit droevigh treuren beduyt?
Ghy kondt wel veynsen, maer u gepeynsen
Zijn, wy waren soo garen de Bruydt,

[p. 355]

 

't Sal noch wel komen, sit niet te droomen,

 

't Sal noch wel komen, in 't leste besluyt.

 

 

 

Dochters.

 

 

 

2. Dit is wat bijsters, scheldt ghy de Vrijsters,

 

Die doch de meeste vreughde broen:

 

Twee van ons, spelen, singen en quelen,

 

Soeter als twintigh Jonghmans doen:

 

Wat dese Vryers, sitten als Suyers,

 

Wat dese Vryers die sijn niet groen.

 

 

 

Jongmans.

 

 

 

3. Dit doet de donder, is dit geen wonder,

 

Dat dese Meysjes quellen soo?

 

Laet ons eens singen, danssen en springen,

 

Hippelen rontom als een vloo,

[p. 356]

 

Laet u geleyen, Meysjes aen reyen,

 

Laet u geleyen, of doet ghy 't noo?

 

 

 

Dochters.

 

 

 

4. Weest niet verlegen, van onsent wegen,

 

Maer de Bruydt most met ons gaen.

 

Bruydt weest wat soetjes, rept uwe voetjes,

 

Stelt u mee vroolijck op de baen:

 

Nu jongelingen dan, wiltger wat singen van?

 

Nu jongelingen dan, vanght eensjes an.

 

 

 

Jongmans.

 

 

 

5. Nu dan eens rustigh, toont u wat lustigh,

 

Vroolijcke Bruydt, springht lustigh om,

 

't Veynsen wilt staecken, en u vermaecken,

 

Met ons en uwen Bruydegom,

[p. 357]

 

Die u met kusjes, die u met lusjes,

 

Die u met kusjes heet wellekom.

 

6. Nu waerom lachtje? is 't wijl het nachtje

 

Van uwe vreught voor handen staet?

 

'k Acht dat men waer seyt, dus maeckt geen swaerheydt,

 

Maer u met blijdtschappen voeren laet,

 

Daer ghy met lusten, vroolijck sult rusten,

 

Daer ghy met lusten, en vreughd' om-gaet.

Konst baert nijt.