't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten
(1649)–Hendrik Jacobz. Soetenboom– Auteursrechtvrij
[pagina 350]
| |
Weest vroolijck, drinckt eens lustigh om,
En geen genuchten spaert:
Weest verblijt, want de tijdt, sulcks gebiet,
Nu de trouw, alle rouw, en verdriet,
Die 't woeligh vryen,
Haer deede lyen,
Gemaeckt heeft gansch te niet.
2. Siet hoe verheught de Bruydegom lacht,
Om dat hy nu gevonden heeft
Sijn helft, soo treftigh van geslacht,
Soo zedigh, zoo beleeft,
Soo jongh, soo kuys, soo deughden-rijck,
Soo soet van wesen en gelaet,
Soo schoon, soo heusch, soo vriendelijck,
Soo loffelijck van staet,
Hart en sin, springht hem in, 't lijf van weeld,
Om dat hy, zy aen zy, met dit beelt
Sigh sal vermaecken,
| |
[pagina 351]
| |
Dies wilt oock staecken,
Wat stille droefheydt teelt.
3. En of de Bruydt wat stemmigh kijckt,
O Gasten! acht dat niet een sier,
Want sy een wijltje stadigh prijckt,
Quansuys om de manier:
Maer weest verheught, en denck oock dat
Het alle daegh geen Bruyloft wordt,
Dus brenght elck hier te voorschijn wat
Dat ons de tijdt verkort:
Singht verheught, lacht met vreught, alle-gaer,
Toont met lust, dat de rust, van dit paer
V aengenaem zy,
En volght al t'saem my
In vroolijckheden naer.
4. Wel Maeghden waerom zijt ghy stil?
Sijn dan al u genughten uyt?
Dat ghy nu prijckt, dat 's maer een gril,
| |
[pagina 352]
| |
Ghy zijt noch niet de Bruydt;
Laet blijcken nu de geestigheydt
Die uyt uw' soete ooghjes blaeckt,
Die in uw' borst begraven leydt,
En ons daer mee vermaeckt:
Laet u geest, dese Feest, cieren vry,
V geluyt, onse Bruydt, maken bly
Met u gesange',
Wacht niet te lange,
Maer singht eens op 'en ry.
Konst baert nijdt. |
|