't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten

[p. 290]

Bruylofs-Liedt.

Stemme: Van den 100 Psalm, ghy Volckeren, &c.

ALs d'een'gen Schepper van den mensch,
Die 't alles schiep en gaf na wensch,
Sach dat den mensch alleenigh waer,
Soo maeckte hy hem tot een paer.

2. Ja tot een paer, en bleef noch een,

Gelijck ons Bruygom door den geen
Die hy nu tot sijn Ega trouwt,
En noch de eenigheydt behoudt.

3. Vereenight nu, vereende twee,

V met u Godt, op dat zijn vree,
V, door dees waerde eenigheydt,
Vyt dees Werelt ten Hemel leydt.

[p. 291]

 

4. Voor-looper loopt nu vierigh voor,

 

Op dat u waerde Bruydt, daer door,

 

Soo wel als ghy het Aertsch verlaet,

 

Met u dees heyl'gen wegh in-slaet.

 

5. Elck smelt sijn wil in 's anders wil,

 

Soo vint ghy tweedraght noch verschil,

 

Soo gaet u heug'lijck te gemoedt

 

Wat lust, rust, deught, en vreughde voedt.

 

6. Als ghy nu treckt dan eene lijn,

 

Soo laetse doch Godt-vruchtigh zijn,

 

Of anders, hoese meerder treckt,

 

Hoe grooter onheyl ghy verweckt.

 

7. Soo recht ghy op een Heyligh Echt,

 

Dat luck en heyl te samen vleght,

 

Dat heughlijck doet den eenen min,

 

Vruchtbarigh brengen d'ander in.

 

8. Elck wie hier nu vergadert zy,

 

Die wenschen kan die wenscht met my,

[p. 292]

 

Soo daer yets sy haer sulcks belet,

 

Van stonden aen doch werdt verplet.

 

9. En dat den Hemel neder-stort,

 

Wat dees geliefjes meerder schort,

 

Op dat haer soet vereenen teelt

 

Gedurigh een leerachtigh beelt.

 

10. Geeft een'gen Schepper van den mensch,

 

Die 't alles schept en geeft na wensch,

 

Ons wenschen in dit lieve paer,

 

Wat soo niet is doch worde waer.

Amen.

P. I.