't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten

[p. 244]

Echts-Eer-Liedt.

Stemme: Komt hier misnoegent Hart.
Oft: O Schoone Cariclea, &c.

HOe noodigh, nut, en soet,
Voor 't menschelijck geslacht sy d'Heyl'ge Echt,
Weet Godt al-wijs, al-goet,
Op 't nauste, diese selfs heeft op-gerecht,
Met 't eerste paer, in Edens hof,
Tot 's Houw'lijcks groot en eeuwigh lof.

2. Waer is een volck op aerd',

(Hoe woest van leven, hoe vreemt van verstant)
Dat niet in grooter waerd'
En houdt des Echts onbreeckelijcke bandt?

[p. 245]

 

Soo vast heeft d'Heer dit trouw-verbondt

 

In aller menschen hart gegront.

 

3. 't Is dan geen vreemde saeck

 

Dat onsen Bruydegom, door liefds besluyt,

 

Koos tot sijn harts vermaeck,

 

Soo een lief Maeghden-beeltje tot zijn Bruydt:

 

En 't Bruydje heeft niet nieuws gedaen

 

Dat s is haer Moeders pat gegaen.

 

4, Nu dan vereende twee,

 

Die (t'wijl t' in 't bloeyen van u jaren zijt)

 

In d'Echt doet u in-tree,

 

En dat in 't schoonste van de Soomer-tijdt,

 

Op 't aengenaemste van het jaer,

 

't Wijl 't alles groen staet en vruchtbaer.

 

5. Ick wensch datm' aen u trouw,

 

Dees soete vruchtbaerheydt oock speuren magh,

 

Dat liefd' in u gebouw,

 

Verseld' met vreed', toe-neem van dagh tot dagh;

[p. 246]

 

Dat eens-gesintheydt tot de deught,

 

V beyder harten maeckt verheught.

 

6. 'k Wensch dat der Heeren Heer

 

(Van wien oock al 't geluck af komen moet)

 

Zijn zegen meer en meer

 

Op u wil storten uyt in overvloet;

 

Op dat u beyd' dees Echten-bandt

 

Gedye tot een sael'ge standt.

I. F. S.