Hoe Ogri zijn weg naar huis terug vond

[p. 2-3]

[Hoe Ogri zijn weg naar huis terug vond]

Ogri is verdwaald. Hij zit heel verdrietig in het bos. Twee keer heeft hij al geprobeerd de weg naar huis terug te vinden, maar 't lukt niet. Hij kijkt voor zich uit en huilt zachtjes. Liever had hij naar zijn moeder geluisterd.

[p. 4-5]

Hé, wie komen er daar aanspringen?

Moeder Fatu Todo met haar tien kleine kikkertjes. Zij wil Ogri wel helpen, maar eerst moet hij precies als een kikker springen.

[p. 6-7]

Moeder Fatu Todo springt heel hoog. ‘Doe mij maar na’, zegt ze. Ogri probeert het wel, maar het gaat niet goed. Wat moeten de kikkertjes toch lachen om die rare sprongen.

[p. 8-9]

Luid krijsend vliegen de papegaaien over. Pokai landt op een lage tak.

‘Ik wil je wel helpen’, zegt ze.

‘Ik wijs je de weg naar huis, maar eerst moet je een pepertje opeten.’

[p. 10-11]

Ogri hapt in de rode peper, maar oh, wat brandt dat!

Hij moet ervan dansen.

Hij gilt. ‘Mijn tong doet pijn!’

Vlug drinkt hij lekker veel water uit de kreek. Dat helpt.

Lachend vliegt Pokai weg.

[p. 12-13]

Snuif, snuif, wie komt daar aan?

Dat is Fi-Fi, de miereneter.

‘Ik wil je wel helpen, maar eerst moet jij wat mieren opeten.’

[p. 14-15]

Ja hoor, dat wil Ogri wel.

Hij heeft er al eentje op zijn tong liggen. Maar dan hoort hij een piepstemmetje: ‘Eet mij niet op! Wij miertjes zullen jou de weg wijzen naar huis.’

[p. 16-17]

Ogri spuugt snel het miertje uit zijn mond. De mieren lopen keurig op een rijtje. Ogri er achteraan.

[p. 18-19]

Na een poosje komen ze bij de kreek. Daar kunnen ze niet verder. Hoe moet dat nou?

‘Straks wordt het donker’, klaagt Ogri. ‘Ik wil gauw bij mama en papa hert zijn.’

[p. 20-21]

Capua het knaagdier komt van achter een dikke boom. ‘Zal ik de boom omknagen?’, vraagt hij.

‘Ja graag en vlug!’, zegt Ogri bang.

Na een poosje knagen valt de boom over de kreek. Eerst rennen de miertjes erover en dan volgt Ogri.

[p. 22-23]

Een heel eind verderop wachten vader en moeder, die heel blij zijn dat Ogri weer bij hen is.

Ogri bedankt de lieve miertjes.

Hij geeft vader en moeder een dikke zoen. ‘Nu blijf ik altijd dicht bij jullie hoor’, fluistert hij.