Platbook 2. Ieëstelinge

[p. 62]

Mien Wijnhoven, Zaerum
Mam

Van ónger wies bouve toegestopt,
Klags se det d'r wer gaar niks van klopt,
Det 't toch wal wiêd - en nag zo fris -
Nieë, nag lang ginne lêngten is!

'k Vaar dich dor de stille straote,
Huur des se in dichzelf bliefs praote.
Traone rolle; mien oeëgen blîngd
Dor de zón en zafte väörjaorswîngd.

Dien vraog is krek wer wie de vörrig:
‘Os vader; wits doow nog wie din heet?’
Ik zek 't, mar dien grotste zörg
blieft toch 't pluuske vanne plaid.