Ieëstelinge
Mien vader poeatdje inj mieërt altied ieëstelinge. Ich móch den es jungske de puueters vuuerzichtig in 't kuulke lègke. Ein paar maondj later deje wae de aerpel al oet. Jóng, det waas kirmes aan de taofel - die ieëste vreug aerpel. In häör dun vees velke kós se die zoea koeake of bakke. En den 't leefs mèt ein kluntje gooj bótter.
Gae moogtj hie ouch preuve van ieëstelinge. Door Limburgse sjrievers in eigeste gaard opgetrokke gedichte en hie in de serie Platbook deil 2 vees vuuer uch opgedeendj. Van de meiste höb ich noeats gehuuerdj, van inkel angere waal en al ins get gelaeze. Mer allemaol nog neet gepubliceerdj. Daoróm ouch deze bundel van 't Huis voor de Kunsten Limburg, det häör gevraogdj haet eige werk in te sjikke en d'r mèt nao boete te kómme.
De oetgaever vroog mich nao eige smaak ein keus te make. Det höb ich gaer gedaon. En gae wètj: uuever smaak vèltj bès te kalle. Det doon ich den ouch. Laot mich ieërlik zeen: ich bèn blie det zoeaväöl sjrievers - jónk en aod - van zich höbbe laote huuere. Ein fieës óm häöre ougs al in mieërt oet te kènne doon en vuuerzichtig bie-ein te rape. Ich mós d'r bie lache, gniffele, naodinke en soms ouch riejere. Opvallendj väöl sjrievers vertèlle uuever de leefdje tösse aojer en kindj in gewuuen versjes - waal dèk aangriependj. Wiewaal de kiek op eige dörp of anger stad zich nog altied nostalgisch aandeentj, weurtj d'r ouch gekeke door gepoetsdje brilleglazer. En gelökkig zeen d'r zat dichters die mich laote bènnekieke in 't deeps van häör eige zeukendje zeel. Det gaajtj mich nog 't meis...
Auteursrechtelijk beschermd