Oude en nieuwe liedjes
(1864)–F.A. Snellaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 6]
| |
 moe-der ons eens baer - de en op-leidde aen heur hand; o
dierbaerst land der aer - de, o Vlaen-der - land! o dierbaerst land der
aer - de, o Vlaen-der - land!
Voor Vlaendrens gouden kusten
Klinke aller lofgeschal,
Dáer waer ons vaedren rusten
En 't nakroost wonen zal;
Waer moeder ons eens baerde
En opleidde aen heur hand;
O dierbaerst land der aerde,
O Vlaenderland!
Hier rooken geen volkanen
Uit bergen hoog van kruin;
Slechts heffen de eiken lanen
Zich boven veld en tuin.
Dat geeft er vaster waerde
Dan kolk en klippig strand;
O schoonste land der aerde,
O Vlaenderland!
Beroemd vóor duizend jaren
De heele wereld rond,
Om uwe vrome scharen
En vruchtbren akkergrond;
Geen nabuer evenaerde
In kunstmin en verstand
Het roemrykst land der aerde,
Ons Vlaenderland!
Geen vyand overheerde
Hier ooit het voorgeslacht;
Der oudren koenheid weerde
Steeds list en overmagt;
En 't kroost dat nooit ontaerde
Gedenkt der vaedren trant,
O dierbaerst ons op aerde,
O Vlaenderland!
Wel lydzaem zyn 's lands kinderen,
Maer geene dwinglandy
Mag hunne regten hinderen,
O dat bezweeren zy.
Wat m'eens zoo duer vergaerde,
Blyft steeds het waerdigst pand
Van 't vryste volk der aerde,
In Vlaenderland.
Gy, Vader aller volken,
Verhoor ons hartebeê,
En deel ons uit de wolken
Uw milden zegen meê!
Gy, die ons immer spaerde,
Trek nooit uw' vaderhand
Van 't vroomste volk der aerde,
Van Vlaenderland.
Th. Van Ryswyck. |
|
