Inhoudsopgave
Inleiding.
Meliboeus.
Het boec van troeste ende van rade.
Prologhe.
Van Melibeus onverduldecheit, ende van vrouwe Prudentien troeste. Cap. I.
Hoe men wenen sal en̄ droeven ende waer omme. Cap. II.
Hoe Melibeus sine vriende ontboet, en̄de wat rade dat si hem gaven. Cap. III.
Noch van rade die men hem gaf en̄ vrouwen Prudentien raet. C. IV.
Hoe Melibeus proeft met .V. redenen dat die man niet en sal werken met sijns wijfs rade. C. V.
Hoe Prudentia weder proeft met .V. redenen dat die man werken sal bi sijns wijfs rade. C. VI.
Vijf redene sijn waer bi die man sal werken met sijns wijfs rade. C. VII.
Melibeus antworde Prudentien. C. VIII.
Van Wijsheiden. C. IX.
Hoe men wijsheit ghewinnen sal. C. X.
Wat dinghen dat noetorstich sijn den studenten. C. XI.
Van sprekene. C. XII.
Wat scolieren toe behoert. C. XIII.
Melibeus antworde. C. XIV.
Prudentia antworde op sotheyt. C. XV.
Aen wien en̄ hoe men raet soeken sal. C. XVI.
Watmen scuwen en̄ vliën sal in rade. C. XVII.
Van ghierecheden te scuwene in rade. C. XVIII.
Van haesticheden te scuwen in rade. C. XIX.
Van heymelijcheden niet te segghene, en si om noel of om orbore. C. XX.
Hoe men aen anderen raet soeken sal ende aen wien. C. XXI.
Wies raet men scuwen sal. C. XXII.
Datmen in rade scuwen sal smekers en volghers ende die hem veynsen. C. XXIII.
Van te scuwen der gheenre raet die viant waren en̄ versoent sijn. C. XXIV.
Van te scuwene der gheenre raet die meer schinen vriende van vreesen dan van minnen. C. XXV.
Datmen scuwen sal des dronckens menschen raet. C. XXVI.
Van te scuwene des gheens raet die heymelijc seghet dat een, ende dat ander openbaer. C. XXVII.
Van te scuwene des quaets menschen raet. C. XXVIII.
Hoe men voersien sal of die raet orberlijc es die ghegheven es, en̄ hoe men dien volghen sal. C. XXIX.
Van te scuwene der jongher raet. C. XXX.
Melibeus antworde Prudentien. C. XXXI.
Wanneer men gheloeften ende raet breken sal ende mach. C. XXXII.
Melibeus antworde doe. C. XXXIII.
Van dolinghen in rade. C. XXXIV.
Die antworde van Melibeus. C. XXXV.
Van rade te examineren weder hi orberlijc si of niet. C. XXXVI.
Hoe hem een man verwaren sal in orloghe ende in stride. C. XXXVII.
Van husen en̄ van borghen te bewarene. C. XXXVIII.
Van hoverden. C. XXXIX.
Hoe men een huus sal wareneren in orloghen. C. XL.
Die sake waer om dat God gaf Melibeus die onraste. C. XLI.
Vanden ambachte des rechts jeghen wrake. C. XLII.
Melibeus antworde ende vander avonturen. C. XLIII.
Melibeus antworde Prudentien. C. XLIV.
Van Twisten. C. XLV.
Van Verduldecheden. Cap. XLVI.
Melibeus antworde. C. XLVII.
Van rijcheyden ende van armoeden. C. XLVIII.
Van Noetdorfticheyden. C. XLIX.
Van arghen die comen van orloghen. C. L.
Van striden te scuwene ende orloghen. C. LI.
Melibeus antworde. C. LII.
Om welke sake datmen vechten mach. C. LIII.
Melibeus antworde ende Prudentien. C. LIV.
Hoe Prudentia die soene maecte. C. LV.
Hoe Prudentia haren man toe sprac. C. LVI.
Van goeder famen. C. LVII.
Van goedertierenheden en̄ van ontfermherticheden. C. LVIII.
Hoe die soene ghemaect waert. C. LIX.
Jans teesteye.
Prologhe.
Hier seghet Jan dat tfolc nu also goet es alst ye was. Cap. I.
Hoet comt dat wi die vorders meer prisen dan die nu sijn. C. II.
Hier proeft Jan de voerseyde dinghen met exemplen. C. III.
Exemple int Nuwe Testament. C. IV.
Bi wal redenen dat tfolc nu also goet es alst wilen was. C. V.
Waer bi men wilen eer meer marteleren vant dant nu doet. C. VI.
Waer bi die goede liede nu gheen miraclen en doen also si wilen daden. C. VII.
Waer bi den oudren dunct dal tfolc wilen beter was dant nu es. VIII.
Waer bi der doetslaghe so vele es. C. IX.
Vanden over speelen die redene. C.X.
Vander lantsheren state en̄ hare ghebreke. C. XI.
Hoe lantsheren leven souden en̄ van haren ghebreken. C. XII.
Vanden state ende vanden ghebreke der scepenen. C. XIII.
Hoe men een stat regeren sal. C. XIV.
Exemple vanden Romeynen. C. XV.
Dits van onsen Here. C. XVI.
Dits vander avonturen. C. XVII.
Van drien principalen wetten. C. XVIII.
Vander heydene wet. C. XIX.
Vander joedscher wet. C. XX.
Vander kerstene wet. C. XXI
Wanen dienstliede en̄ eyghenliede quamen. C. XXII.
Welc edelheyt en̄ onedelheyt es. C. XXIII.
Hier onderspreken hen Jan ende Wouter onder hen beyden. C. XXIV.
Van menegherande state des volx. C. XXV.
Van groter doeght des priesterscaeps en̄ des maghedoems. C. XXVI.
Vanden groten orbore die comt vanden Coepman en̄ vanden Ackerman. C. XXVII.
Vanden levene daer men mede comen mach ter zalichheden. C. XXVIII.
Vanden .X. gheboden. C. XXIX.
Vanden .VII. hoeft sonden. C. XXX.
Vander wive selsenheyt en̄ dat si sijn onder den man. C. XXXI.
Noch vanden wiven. C. XXXII.
Een exempel vanden wiven. C. XXXIII.
Noch meer vander manne viande. C. XXXIV.
Vanden goeden wiven. C. XXXV.
Vander papen state en̄ ghebreken. C. XXXVI.
Vanden state ende ghebreke der abden en̄ der abdissen. C. XXXVII.
Vander biddender ordenen. C. XXXVIII.
Hier berespt Wouter Janne van sinen worden. C. XXXIX.
Vanden papen noch meer. C. XL.
Wat leven tpaepscap houden soude. XLI.
Vander vreeslijcheyt des ordeels. C. XLII.
Wat die mensche es, ende vander bitterheyt der hellen, en̄ vander zuetecheyt des hemelrijcs. C. XLIII.
Noch meer vanden wiven.
Dit es van ghevene.
Het boec vander wraken.
Prologhe.
Vanden yersten wraken Ons Heren. Cap. I.
Hoe een tyran die Joden dwanc onvermids hare quaetheyt. C. II.
Hoe God sijns selfs doet wrac, en̄ hoe prelaten en̄ papen leven souden. C. III.
Hoe die prelaten en̄ papen staen na der werelt goet. C. IV.
Vanden Paeus en̄ vanden Keyser. C. V.
Hoe des paeus macht en̄ des keysers macht niet ghesceden en selen sijn. C. VI.
Hoe God den keyser gheeert heeft. C. VII.
Vanden ghenen die den roemschen rijk contrarie sijn. C. VIII.
Een plaghe op Babylonien, op Cartago en̄ op den coninc Alexander. C. IX.
Dat die van Lemborch te Woeronc bleven en̄ vele heren te Cortrijc. C. X.
Van plaghen die op vele lansheren ghevallen sijn. C. XI.
Vander stat regement en̄ van ghemeynen goede. C. XII.
Van .V. sonden die God swaerlike wreect en̄ van geesteliken goede. C. XIII.
Een ander poent van ghemeynen goede. C. XIV.
Dat raetslude niet en selen discorderen, maer tghemeyn goet [te] ghemeynen orbore keren. C. XV.
Datmen vader en̄ moeder sal eren en̄ Gode niet versweren. C. XVI.
Datmen die arme onnosele niet verdrucken en sal. C. XVII.
Van .VIII. Sibillen. C. XVIII.
Van .IX. Sonnen. C. XIX.
Hoe Sibilla die .IX. sonnen exponeert. C. XX.
Noch vanden selven. C. XXI.
Van .II. coninghen die regneren selen. C. XXII.
II.
Hoe yerstwerf lansheren ghemaect worden. Cap. I.
Van eenre hant die noch sal comen der heyligher Kerstenheyt te vromen. C. II.
Dat tRoemsche rijc vele riken verduert heeft en̄ verwonnen. C. III.
Hoe die werelt in .VI. of in .VII. ghedeylt es van dat si began tot dat si eynden sal. C. IV.
Vander verkeertheyt der werelt. C. V.
Hoe die Ysmaliten selen comen toter werelt onvromen. C. VI.
Dat die bisscop van Ludicke met andren vremden heren street jeghen sine ghemeynte. C. VII.
Hoe die werelt gheplaghet sal werden met quaden volke en̄ overmids oncuyscheyt. C. VIII.
Dat vele liede tkersten ghelove noch selen laten en̄ Onsen Here afgaen. C. IX.
Hoe en̄ van wien die Ysmaliten weder verwonnen selen werden, en̄ waer dat ghescien sal. C. X.
Hoe die Yoden, die Alexander besloet, selen comen en̄ selen die werelt weder destruweren. C. XI.
Hoe en̄ van wien die Heyden en̄ die Yoden weder verwonnen selen werden, en̄ van Antkersts gheboerte. C. XII.
Wt wat gheslechte dat Antkerst gheboren sal werden, en̄ waer af dat danssen yrstwerf quam. C. XIII.
Hoe die coninc van Vrancrijc verloes eenen strijt iegen den coninc van Ynglant, en̄ van .III. goeden poenten. C. XIV.
III.
Dat die mensche selve niet wreken en sal, ende hoe die rechter recht doen sal. Cap. I.
Hoe God wilt datmen Hem die wrake gheven sal. C. II.
Een byspel van enen here die enen cloester overlast dede. C. III.
Hoe die keyser Constantijn proefde wie sinen God niet getru en es dat hi nieman getru en sal sijn. C. IV.
Datmen testament ghetruwelijc volbringhen sal. Een exempel daer af. C. V.
Dat rechtren noch scepenen gheen miede nemen en selen vanden recht. Exemplen daer af. C. VI.
Datmen persemeren en̄ die ghierege ten rade en̄ ten regement scuwen sal. Exemplen vanden Romeynen. C. VII.
Bi wat saken die Romeynen ghewaer worden dat si den zeghe verloren hadden. C. VIII.
Van jammerliken plaghen die enen monic gheopenbaert worden. C. IX.
Van vele destructien en̄ wonders dat binnen Rome en̄ in andren landen ghescien sal. C.X.
Vander goedertierenheyt Gods en̄ dat die mensche hem selven kennen sal. C.XI.
Van .X. poenten daer men Gods gracie mede vercrighen mach, en̄ een exemple van eenre vrouwen. C.XII.
Van enen stride die int lant van Ludicke gheviele. C.XIII.
Van vele plaghen van groten sterften in menech lant. C.XIV.
Hoe die cruysbrueders ghinghen, en̄ hoe tfolc penitencie dede. C. XV.
Noch vander gheesselinghen, en̄ hoe die Joden de putten ghefenijnt hadden. C. XVI.
Van enen stride die in Zeeland gheviel, en̄ wat die mensche es en̄ wat hi werden sal. C. XVII.
Dit es van Maskeroen.
Prologhe.
Dit es van Saladijn.
Dit sijn die .X. plaghen en̄ die .X. ghebode.
Dierste plaghe en̄ deerste ghebot.
Die ander plaghe en̄ dat anderde ghebot.
Die derde plaghe en̄ dat derde ghebot.
Die vierde plaghe en̄ dat vierde ghebot.
Die vijfste plaghe en̄ dat vijfste ghebot.
Die seste plaghe en̄ dat seste ghebot.
Die sevende plaghe en̄ dat sevende ghebot.
Die achtenste plaghe en̄ dat achtenste ghebot.
Die neghende plaghe en̄ dat neghende ghebot.
Die tiende plaghe ende dat tiende ghebot.
Dit sijn noch die .X. ghebode.
Dit es noch van Salladine.
Bijlagen, aanteekeningen en woordenlijst.
Bijlage A.
Meliboeus. Varianten uit het Hamburgsch handschrift.
Bijlage B.
Meliboeus. Oorspronkelijke text van het Oxfordsch handschrift, door David zonder aanwijzing veranderd.
Bijlage C.
Teesteye.
Bijlage D.
Boec vander wraken.
Bijlage E.
Boec vander wraken.
Bijlage F.
Boec vander wraken.
Bijlage G.
Boec vander wraken.
Aanteekeningen.
Glossarium.
Verbeteringen.
Auteursrechtvrij