Levens onderscheid.
HOe wispelturig is de mensch in al zyn' handel!
Hoe strydig met zich zelf', hoe eigenzinnig zot,
In zyn vooroordeel! hoe te onvreden met zyn lot!
Hoe word zyn geest misleid in zyn' verkeerden wandel!
Zyn wellust, onvermoeid, ontziet, noch leet, noch last,
Noch rusteloos gewoel, noch duizende gevaren;
En holt gedurig voort, en weet van geen bedaren,
Terwyl de dolle drift op toom, noch breidel, past.
En spreekt men van den weg, den naeuwen weg ten leven,
Die schynt hem moeielyk, omdat men nooit daer rust,
Omdat men steeds daer stryd, met een verborgen lust,
En nimmer aen het vleesch den ruimen toom mag geven.
Let op het einde, dwaes, en overweeg uw' staet:
Nu spoed, nu haest ge u, om u zelven te verderven:
Maer, als door ziekte, of tyd, verzwakte lusten sterven,
Dan knaegt het naberouw, voor eeuwig, doch te laet.
Maer die den rechten weg, tot God, by tyds verkiezen,
Al is de geest geprangd, en tegen 't vleesch in stryd,
Die stryd geeft vrede en rust, en doet, den dood ten spyt,
Ons 't rechte Vaderland nooit uit het oog verliezen.
| |
Auteursrechtvrij