Poëzy

Hannaes gebed verhoord.

HOe veel vermag 't gebed, tot God,

Door Hannaes ootmoed, opgeheven:

Dat hy een' Zoon haer wilde geven

Tot troost in haer rampspoedig lot;

Om haer' onvruchtbren schoot te veiligen voor 't honen
Van Peninna, die haer trotseerde met haer zonen!

[p. 77]

 

Zy eischt geen speelpop van haer lust:

 

Zy smeekt niet om een kind van weelde,

 

Dat dartel voor haer oogen speelde,

 

Om spyt met spyt te zien geblust.

 

Neen, zy belooft, zoo God van smaed haer zou bevryden,

 

Den eerst geboren zoon aen zynen dienst te wyden.

 

 

 

God hoort haer stem; God kent haer hart.

 

De weldaed volgt straks op de bede.

 

Word Peninna bevrucht? zy mede;

 

En baert een' zoon, als zonder smert.

 

Het kind is naeuw gespeend, of 't word in 's Priesters handen

 

Gesteld, en aen Gods huis gewyd, met offeranden.

 

 

 

Wat klaegt ge menigmael, ô Mensch,

 

Van 's hemels traegheid, in 't verhooren;

 

Als was de Godheid wars, van de ooren

 

Te leenen aen uw' zielewensch;

 

Daer uw betuigingen, zoo dier, zich onder mengen,

 

Als waer 't zelfs Gods belang, uw' wensch u t' huis te brengen.

 

 

 

God kent het hart te wel, en ziet,

 

Dat die betaelde erkentenisse,

 

Uit vrees van 't prangende gewisse,

 

Niet uit volkomen wil, geschied.

 

God straft, by voorbaet, reeds de klagende belangen,

 

Die nimmer geven, dan, om meerder weêr te ontfangen.

[p. 78]

 

Maer is de wensch oprecht en stil,

 

Alleen geschikt om zich van 't lyën,

 

Van smaed voor God en mensch te vryën,

 

Men wensche, wat men wenschen wil:

 

De meening zal zich zelf, in d' uitslag, haest betoonen.

 

God is te goed om 't niet te zien, of 't niet te loonen.