Weeën in de nacht

Ervaringen van een vroedvrouw

[p. 94]

47 Het verhaal van Pia

Pia belt 's ochtends op omdat haar vliezen die nacht om drie uur zijn gebroken. Ze heeft nog geen weeën en vraagt zich af binnen hoeveel tijd de bevalling op gang moet komen voordat ze naar het ziekenhuis wordt doorverwezen. 's Middags ga ik bij haar langs om de harttonen van de baby te beluisteren. Samen met haar man en haar zusje, die speciaal voor de bevalling uit de Verenigde Staten is overgekomen, nemen we het mogelijke scenario door. Tot donderdagochtend heeft Pia de tijd om zelf weeën te krijgen. Als de bevalling dan nog niet voldoende op gang is gekomen, zullen de weeën in het ziekenhuis door middel van een infuus opgewekt worden. Dit in verband met de verhoogde kans op infectie na het breken van de vliezen: de natuurlijke afsluiting tussen de binnenwereld van de baarmoeder en de buitenwereld is tenslotte ‘verbroken’. 's Avonds ga ik samen met de studente verloskunde die tijdens deze dienst met mij meeloopt nog even bij Pia langs om haar te ‘strippen’. De baarmoedermond wordt dan tijdens een inwendig onderzoek opgerekt om de bevalling alsnog op gang te krijgen. Die nacht krijgt Pia weeën. Helaas zijn ze niet krachtig genoeg om ontsluiting te krijgen. Met een optimistisch gemoed verkassen we met z'n allen naar het ziekenhuis. Daar krijgt Pia een infuus met een weeënstimulerend hormoon. De pijn bij kunstmatig opgewekte weeën is doorgaans extra heftig en afwisselend helpen we Pia, ieder op onze eigen manier, om de

[p. 95]

weeën op te vangen. ś Avonds om acht uur heeft ze nog pas zes centimeter ontsluiting. Ze is doodop en begint de moed te verliezen. Wat een inspanning en wat duurt het lang! Ik zeg haar dat ik bewondering heb voor haar doorzettingsvermogen, maar het duurt al erg lang. Ze pakt toch de moed weer op en neemt een warme douche. Er hangt een heel goede sfeer in de verloskamer. Iedereen voelt zich betrokken en iedereen heeft zijn plaats en taak. Na bijna drie uur mag ze gaan persen, maar het schiet geen millimeter op. De ligging van het hoofdje is afwijkend en na een tijdje komen de gynaecoloog en ik tot de conclusie dat het toch een keizersnede moet worden. Pia is erg opgelucht dat de baby nu eindelijk tevoorschijn gaat komen. Ze wil er nu zo snel mogelijk vanaf! Hup, meteen naar de operatiekamer!

Anderhalf uur later ligt Pia zwakjes, maar trots en ondanks alles zielsgelukkig, naar het meisje te kijken dat bij haar in bed ligt.