De minnende siele
(1665)–Aegidius de Smidt– Auteursrechtvrij
[pagina 21]
| |
[pagina 22]
| |
Schriftuer.Komt alle tot my, die belast zijt, ende ick sal u vermaken, Matth. 11. v. 28. Neemt mijn jock op u, ende ghy sult ruste vinden voor uwe sielen, want mijn jock is sacht, ende mijnen last is licht, v. 30, Mijne liefde is mijn ghewicht, maer ick worde door de selve ghedreven, al waer ick ghedreven worde. August. in Confess. | |
Exempel,DEn H. Joannes Damascenus die verhaelt ons in het leven vanden seer godtvruchtighen, ende doorluchtigen Prince Josaphat, sone vanden Coningh Abenner, hoe dat hy sijns vaders hof ende de wereldt verlatende, ende met sijne koninghlijcke kleederen van buyten verciert, maer van binnen met een scherp hayren kleedt ghewapent, 'twelck hem den godtsalighen Barlaam voor een present hadde gheschoncken, ghekomen is in het huys van eenen armen mensch, alwaer hy sijne koninghlijcke kleederen uyt-gheschudt heeft, ende ghegheven ter liefde Godts aen dien armen huysman. Ende soo hy aldus door de ghebeden van desen, ende van meer andere arme lieden die hulpe des Heeren hadde | |
[pagina 23]
| |
ghetracht te verwerven, ende te verwittigen, ende met sijne heylighe ende rechtveerdigh-maeckende gratie, ghelijck als met den mantel der saligheydt, ende salighe blijdtschap hadde bekleedt, alles ter eere, ende ter liefde vanden ghekruysten Jesvs, verlatende, ende verfoeyende, is ghetrocken naer de woestijne, niet anders nemende met hem, als dit scherp hayren-kleedt vanden godtsaligen Barlaam. Soo groot was de kracht van dat hemelsch, ende goddelijck vyer, daer het herte van desen glorieusen, ende ghelucksalighen Prince mede was ontsteken, dat hy alle de schatten, ende rijckdommen, alle de macht ende pracht, alle de ghenoeghten ende wellusten van dat princelijck leven niet meer en was achtende, als dreck, ende vuyligheydt, overmidts dat hy nu tot het binnenste des herten gheraeckt, ende ghequetst was door de liefde van Jesus, roepende met den Coninghlijcke Propheta David Ps. 41. Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te Deus. Sitivit anima mea ad Deum fontem vivum, quando veniam, & apparebo ante faciem Dei, &c. |
|