De minnende siele

[p. 3]

Ick ben seker dat gheene creature my sal afscheyden vande LIEFDE Godts, Rom. 8. 39.

[p. 7]

Januarius.

Als den stier-man op u past,
Ghy gaet op dees baene vast.

'T leven is ghelijck dees baen,
Niemandt kan hier vast op gaen.
Wilt ghy sonder val hier swieren,
Laet u van de liefde stieren.

[p. 8]

Schriftver.

Den wegh der menschen is slibberachtigh. Ps. 34. v. 6.

Haeren wegh is als seer slibberachtighe plaetsen, in de donckerheydt. Ierm. 23. v. 12.

De ghene die op het ys wandelt en is niet verre van vallen. S. Ephrem. in Proverb.

Wat isser ellendigher als wy, die als berooft, ende naeckt in dit leven worden gheworpen, met een broos lichaem, met een slibberachtigh ghemoedt, soo langh dan, als ick ben op de wereldt, ick moet noch worstelen, ick worde noch ghestooten om te vallen, maer den Heere is krachtigh, die mijne aenstootinghe stutte, die my vallende oprechte, ende wanckelende verstercke, S. Ambros, de side resurr. & exhort. ad virgines.

Exempel.

HOe dat-men door dese ellendighe wereldt passeren moet, hebben ons met haer exempel geleert die veertigh HH. Martelaren, de welcke onder den Keyser Licinius by de stadt Sebaste zijn veroordeelt gheweest om levendigh te vervriesen in eenen ysachtighen poel: dese spraeken malkanderen aen met dese woorden, brandende van liefde: Dese kauw is wel hardt, maer den hemel is soet:

[p. 9]

Dit ys is wel pijnlijck, maer de ruste is vermakelijck, naer eenen korten tijdt sullen wy eeuwelijck wesen in den schoot van Abraham, wy sullen eenen nacht veranderen met een altijdt-durende eeuwe, dat onse voeten vervriesen, op dat sy altijdt met de Enghelen moghen opspringhen: dat onse handen van kouwe verstijven, op dat sy moghen opgheheven worden tot Godt. Aenghemerckt wy moeten sterven, laet ons sterven, op dat wy moghen leven. S. Basil. Hom. de 40. Martyribus.