Konradijn

[p. 10]

Op het treurspel Konradyn,
door den heer Lud. Smids, M.D.

Schoon u de wreedheid doemd, doorlugte Konradyn!
Om voor haar Staatzugt, 't ligt op 't moordtóneel te derven,

Gy wint door zulk een dood, gy leefd door zulk een sterven,

Wyl Smids geleerde Pen u, als een zonneschyn,

Doet door de nevels van veel jaren weêr herléven,

Om met uw Boezemvrind op Amstels Schouwtóneel,
Te spreken voor uw regt; schoon dat u 't staatskrakeel,

Ontbloot van Kroon, het staal heeft door den hals gedréven.

Hier leefd gy weêr op nieuw: hier toond uw Frederik

Een spiegel van de deugd, en zuiv're vrindschaps banden;

Hier twyffeld Karel om uwe onschuld aan te randen,

Want, zittende in uw Troon, besterft hem 't hart van schrik,

Wanneer hy overweegd in 't wroegende geweten

Zyn Onregt, en uw Regt tot Napels Heerschappy.
De^* Staatzugt hitst hem op, de laffe^† Vleijery

Dringt u, door Karels stem, zo pligt als eervergéten,

Naar 't bloedig moordschavot. Maar Robbert wagt uw hoofd!

Des Konings Schoonzoon zal deez' wreedheid aan u wréken;

't Gaat wel; 'k zie u op 't lyk van Konradyn doorstéken,

En in uw heiloos bloed zyn wraakvuur uitgedoofd.

Maar ach! te laat; de draad uws lévens is doorsneden,

En 't bloed van dézen Schelm geeft u geen leven weêr;
Doch 't troost u, dat gy sterft met onverwelkbáre eer,

Om namaals zo volmaakt weêr in het ligt te tréden.

* Beatrix vrouw van Karel.

† Robbert Bar.

[p. 11]

 

Wie hoord, ô Konradyn! u en uw Boezemvrind;

 

Op Amstels Schouwtóneel uw, ongeval verhálen,

 

Die niet geraakt word door een drang van zo veel kwálen

 

Als u bestormen? daar gy u verláten vind

 

Van alle hulp en troost, in náre duisternissen

 

Gekerkert, die gy niet verwisseld met het ligt,

 

Dan om voor eeuwiglyk te sluiten uw gezigt,

 

En met uw Boezemvrind des lévens glans te missen.

 

Bedank den schrand'ren Smids, die uit den duist'ren nagt,

 

En eeuw'ge slaap der dood u weder op kwam wekken;

 

Gy zult 's Mans glorie tot een zegeteken strekken,

 

Waar op de tyd vergeefs zyn alverslinb're kragt

 

En seis zal wetten, want zyn Digtgeest, zo bedréven

 

Op 't merg der Poëzy, deed u in Nederland

 

Verschynen, tot een proef van zyn geleerd verstand,

 

Dies zult gy staâg door hem, hy weêr door u herléven.

 

 

 

G. Tysens.