Gallerije ofte proef van syne dichtoeffeningen

[p. 4]

3. Andromeda, aan een rots gebonden:
Door Titiaan.

immeritam Maternae pendere linguae
Andromedam paenas injustus jusserat. Ov. 4. Met.

Sy spreekt:

WAt sie 'k? helaas! erbarmd sich de geswollen Zee?

Waarom beweegd mijn klacht de doove Rots niet me'e?

K'word, streng geboeyd⁺, van dees' noch by het hair gegreepen;
Daar die sijn golven stild, en van de strand laat sleepen.

Alcijones! en gy beschaamd dees' harde steen:

Gy treurd; en schreyd; en klapt uw' vleugels tegens een;

En overlommerd mijn gesicht; en droogd mijn voeten:
En poogd mijn bitter lot een weynig te versoeten.

O Rots! o Rots! verhoor mijn traanen; en ontsluyt

Dees' keetenen, of spuuw die groove krammen uyt.

Ik sie 't gedrocht van verr' het ruyme pekel scheuren.
Help! helpt! ah! ah! van wien sal my noch hulp gebeuren?

+ Vermanders Andromeda is meede schoon; gelyk ook Bloemaerts; en Blotelings, in't swart. Diergelijken beschryfd Philostratus. Jcon. i.L. Lucianus in't B. van 't Huys; en Marino. Sittende of Liggende Andromedaas sijn minder bevalligh. T' Verhaal heeft Manilius 5. B. Astr. wiens vindingen wy volgen. Ovidius 4. B. Herschep. Mons. P. Corneille in sijn Andromede. J.B. de Lully inde Opera.