Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijMaria Magdalene weent by het graf Christi, aen de welke Christus selve alder-eerst verschijnt, uyt wiens bevel sy den Discipelen syne opstandinge bootschapt.Gestelt by maniere van t' samen-sprekinge, uyt Ioh: Cap: 20. verss: 11-18. Kan gesongen werden op de wijse van Psalm 9. Heer ik wil u uyt 's herten gront. ende na de Musijke gestelt op onse Gesangh; O Hooghste Heer, ô Eeuwigh Godt. Fol: 10.
Maria:
1.
HOe soud' ik van mijns Heeren graf
Doch immer konnen wijken af,
Eer my is onder-richt gegeven,
Waer dat syn lichaem is gebleven?
2.
By 't graf, dat in bewaringh hadtGa naar margenoot+
Mijn hoop, mijn vreugt, mijn troost, mijn schat,
En nu, helaes, is leegh gevonden,Ga naar margenoot+
Blyv' ik dus staen als vast gebonden.
3.
Ween, ô mijn oogen, ween van druk,Ga naar margenoot+
Beklaegh uw leet en ongeluk,
Laet uwe tranen vallen neder,
Tot dat ghy uwen Heer siet weder.
| |
[pagina 218]
| |
Ga naar margenoot+ Om dat ghy nergens weet te vinden
Ga naar margenoot+ Uw soeten Jesum, uw Beminden.
Ga naar margenoot+ 't Is heden maer den derden dagh,
Ga naar margenoot+ Dat ik hem 't sware kruyce sagh
Ga naar margenoot+ Soo lydsaem moed en mat na-slepen,
Doen 't sweet en bloet langs 't aensicht sepen.
6.
Ga naar margenoot+ Ach! als ik denk, hoe dat ik hem
Ga naar margenoot+ Sagh leyden uyt Jerusalem,
Ga naar margenoot+ Na 't galgen-velt, met smaet en hooningh,
Ga naar margenoot+ Daer m'hem aen 't kruys voor elk ten toon hing!
7.
Daer hy geheel met bloet bespat
Ga naar margenoot+ Selfs voor syn vyanden noch badt,
Hoe soud' ik my dan konnen speenen
Van klagen, kermen, schreyen, weenen!
8.
Ga naar margenoot+ Ach! dat ik in syn grooten dorst
Geen water-drop hem geven dorst,
Ga naar margenoot+ Doen hy moest gal en edik drinken,
Ga naar margenoot+ Wie kan dat sonder tranen dinken?
9.
O! hadd' ik nu mijn waerden Heer
In syne doot syn laetste eer
Ga naar margenoot+ Noch met mijn salvingh konnen geven,
Die sulks niet doen mocht in syn leven!
10.
Soo mocht ik noch wat zijn bedaert,
Die nu ben langhs hoe meer beswaert,
Ga naar margenoot+ Terwijl soo veelderley gedachten
By-na mijn ziele doen versmachten.
| |
[pagina 219]
| |
11.
Hy is van hier genomen wegh,Ga naar margenoot+
En niemant isser die my seggh',
Of in syn doot, na mijn vermoeden,
De Joden tegen hem ook woeden.
12.
Syn graf is leegh, en niet te min
Soo bukk' ik staegh al weer daer in;Ga naar margenoot+
Daer 't hert is, zijn ook geerne d' oogen,
Sy zijn niet licht van daer getogen.
13.
Ghy jongelingen, vraeght ghy my,Ga naar margenoot+
Wat ik dus ween' en treurigh zy?
Sy hebben mijnen Heer genomen,
Ik kan hem nergens weer bekomen.
14.
Wien sie ik achter my alhier?Ga naar margenoot+
't Is sonder twijfel d' hovenier,
Die in den hof soo vroegh komt werken.
O! kond' ik yet van hem bemerken!
Christus:
Wat weent ghy dus, bedroefde vrouw?Ga naar margenoot+
Wien soekt ghy met soo grooten rouw
Alhier dus met den vroegen morgen?
Het schijnt ghy zijt geheel vol sorgen.
Maria:
16.
Ik bidd' u, Heer, dat ghy my seght,Ga naar margenoot+
Waer dat ghy hem doch hebt geleght,
Indien ghy hem hebt wech gedragen;
Laet u bewegen door mijn klagen.
| |
[pagina 220]
| |
17.
Ga naar margenoot+ Ik sal hem nemen wech van hier,
En salven hem op ons' mannier,
Begravend' elders hem mitsdesen,
Om u niet in de wegh te wesen.
Christus:
18.
Ga naar margenoot+ Ik ben bewogen' door haer smert,
Sy heeft my schier genomen 't hert
Ga naar margenoot+ Door 't sterk aenhouden, suchten, steenen,
Door al haer soeken, schreyen, weenen.
19.
Ga naar margenoot+ Maria, ô Maria, siet,
Wie dat ik ben; en merkt ghy niet,
Dat ik het ben, soo merkt het heden
Aen mijn bekent gelaet en reden.
Maria:
20.
Ga naar margenoot+ Rabbouni, ô mijn waerden Heer,
Ik vall' aen uwe voeten neer,
Mijn tongh van blydschap moet beswijken,
Ey wilt doch niet weer van my wijken.
Christus:
21.
Ga naar margenoot+ En raekt my dus niet langer aen,
Maer laet my vry weer henen gaen;
Ik ben noch niet (verstaet my nader)
Gevaren op tot mijnen Vader.
22.
Eer dat ik van dit aerdsche dal
Noch na den Hemel varen sal,
Sal u de tijt niet zijn ontnomen,
Om wederom by my te komen.
| |
[pagina 221]
| |
23.
Maer gaet tot mijne broeders voort,Ga naar margenoot+
En seght haer aen dit troostlik woort,
Dat haer de ziele sal doordringen,
Hoewel se van my loopen gingen:Ga naar margenoot+
24.
Ik vare na des Hemels topGa naar margenoot+
Tot mijn end uwe Vader op,
Tot mijnen Godt, en tot den uwen;
'k Wil s' om haer misdaet niet meer schuwen.
25.
Terstont Maria MagdaleenGa naar margenoot+
Gingh met dees' blyde bootschap heen,
Om syn discip'len te verkonden
't Gheen daer se toe was uyt gesonden:
26.
Hoe dat sy hadd gesien den Heer,Ga naar margenoot+
Die levend was ver-resen weer,
En dat hy haer noch daer beneven
Hadd' dese bootschap meed gegeven.
27.
Wie sal uyt-spreken, met wat vreugtGa naar margenoot+
Haer dese Vrouw wel heeft verheugt,Ga naar margenoot+
Dat Jesus selfs, na ai haer weenen,Ga naar margenoot+
Als buyten hoop, haer was verschenen!Ga naar margenoot+
28.
O Jesu, als ghy voor een tijtGa naar margenoot+
Met uwen troost geweken zijt,Ga naar margenoot+
Wilt, tot verdrijvingh onser smerten,
Ook weder opstaen in ons' herten.
|
|