Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 199]
| |
Kinder-moort te Bethlehem.Matt: Cap: 2. verß: 16.17.18. Op de wijse van Psalm 12. Doet ons bystant, 't is meer dan tijs, ô Heere. Of; Psalm 110. De Heer heeft gesproken tot mijnen Heere. 1.
WAt nieuws magh nu Herodes doch aenvaerden,
Dat onvoorsiens syn krijghs-lie'n komen aen,
Dus toegerust met spiessen, schilden, swaerden?
Wien magh hy doch gedenken te verslaen?
2.
't Schijnt of hy wil d' Arabiers bekrijgen,
Of anders yet by sich besloten heeft,
Het welk hy wil bedekken en verswijgen,
Tot dat de daet daer van getuyghnis geeft.
3.
Sy komen recht na Bethlehem toe trekken,
Als of men 't souw vernielen in den gront!
Wil hy dan in syn lant weer krijgh verwekken?
Wel dit is vreemt en tegen syn verbont.
4.
Ach! ach! het gaet noch buyten ons' vermoeden,
Sy vallen op de kleine kind'ren aen:
De moeder soekt haer suygelingh te hoeden,
Maer te vergeefs is all haer tegenstaen.
5.
Men rukt het kint bloet-dorstigh uyt haer armen,
Of doodt het daer het aen haer borsten lagh:
Men hoort niet na het moederlike karmen,
Dit vuyl gespuys en let op geen geklagh.
6.
Ja, schoon hun ook met vriendelijken oogen
't Onnoosel schaep een soeten lach aenbiedt,
Men wert hier niet verwekt tot mededoogen:
't Zy stuer of soet gesicht, men acht het niet.
| |
[pagina 200]
| |
7.
Ga naar margenoot+ Men magh niet een van all de kind'ren sparen
Ga naar margenoot+ Te Bethlehem en in des selven lant,
Van alle die ontrent zijn van twee jaren;
Geen knechtken magh ontgaen des moorders hant.
8.
Hier siet m'er een wech-grijpen by de beenen,
Daer wordt'er een doorsteken met het swaerd,
Hier wordt'er een verplettert op de steenen,
Daer stroomt en rookt het versche bloet op d' aerd.
9.
Ach, doodet my, doorsteekt my, roept de moeder,
Wat heeft mijn kint, 't onschuldigh lam, gedaen?
Dit helpt al niet i te doller en verwoeder
Volherden sy deel' spruytjens te verslaen.
10.
Door 't schreeuwen, dat de moeders laten hooren,
Ga naar margenoot+ Wert nu vervult en in der daet beleest
Ga naar margenoot+ Het woort, dat Godt soo lange van te voren
Door syn Propheet tot ons gesproken heest.
11.
Ga naar margenoot+ In Rama is veel karmen, klagen, steenen,
End eene stem gehoort vol druk en pijn:
Heel troosteloos is Rachel in het weenen,
Om dat niet meer haer kinderen en zijn.
12.
Ghy bloet-tyran, wat meught ghy doch beginnen,
Dat ghy aldus uytsinnigh tiert en raest?
Ga naar margenoot+ Godt laet sich door geen menschen kracht verwinnen;
Ga naar margenoot+ Uw nietigh doen sal blyken in der haest.
13.
't Kint, dat ghy soekt, en vreest het hooft te wesen
Van duysent die ghy doodt om synent wil,
Ga naar margenoot+ Ontkoomt uw hant, en 't heeft u niet te vresen,
Ga naar margenoot+ 't Light in den schoot syns moeders sacht en stil.
| |
[pagina 201]
| |
14.
Syn rijk, daer ghy niet med' en hebt te schaffen,Ga naar margenoot+
Sal 't houden door syn sterke rechter-handt:Ga naar margenoot+
Maer Godt sal dit uw duyvelsch woeden strasten,Ga naar margenoot+
Ja stellen u ten toon voor 't gantsche lant.
15.
Het sal voortaen geen lange jaren dueren,Ga naar margenoot+
Ghy sult de vrucht van uw bloet-dorstigheytGa naar margenoot+
Ja Godes en der menschen vloek besueren:Ga naar margenoot+
Godts wrake komt, hoewel s' een weynigh beydt.Ga naar margenoot+
16.
Geluk en heyl, ghy teere suygelingen,
Heyl en geluk, onnoos'le kinder-schaer!
Ghy sult nu met den Eng'len lieflik singen,Ga naar margenoot+
En vrolik zijn in eeuwigheyt met haer.Ga naar margenoot+
17.
Als lammerkens zijt ghy gebracht om 't leven,Ga naar margenoot+
Dies sult ghy 't Lam ook volgen waer het gaet.Ga naar margenoot+
Godt sal om uw bebloedde leedjens geven
Het suyver, wit zeegh-pralende gewaet.Ga naar margenoot+
18.
Godt woud syn lof uyt uwen mont bereyden,Ga naar margenoot+
Dies, als ghy waert in jaren veel te jongh
Om Christi naem met woorden te verbreyden,
Getuyghd' uw bloet in plaetse van de tongh.
|
|