|
| |
| |
| |
Simeon neemt het kindeken Jesum in syn armen, Godt lovende, ende om syn sterf-dagh wenschende.
Luc: Cap: 2. verß: 25-32.
Discantvs.
O wonder boven wonder groot! Wie sagh van all syn dagen
Een kint dat noch in 's moeders schoot Sich rust en wert gedragen,
En e-venwel een ouden man Door syne krachten trekken
kan Tot hem na syn behaghen!
Ofte Aldus:
Discantvs.
O won- der bopen wonder groot! Wie sagh van all syn dagen
| |
| |
| |
Simeon neemt het kindeken Jesum in syn armen, Godt lovende, ende om syn sterf-dagh wenschende.
Luc: Cap: 2. verß: 25-32.
Bassvs.
O wonder boven wonder groot! Wie sagh van all syn dagen
Een kint, dat noch in's moeders schoot Sich rust en wert gedragen,
En evenwel een ouden man Door syne krachten trekken
kan Tot hem na syn be-haghen!
Ofte Aldus:
Bassvs.
O won- der bo- ven wonder groot! Wie sagh van all syn dagen
| |
| |
Een kint, dat noch in 's moeders schōot Sich rust en wort ge-,
dragen En evenwel een ou- den man Door syne krachten
trek- ken kan Tot hem na syn behagen! Tot hem, tot
hem, tot hem na syn be-haghen!
Men kan dit ook singen op de wijse; Allein Gott in der hoh sey ehr: Of na de Musijke, en verscheiden aengewesen sangh-wijsen, gepast op onse Gesangh; Hoe moedigh is een kloek soldaet. Fol: 138. en 140.
1.
OWonder boven wonder groot!
Wie sagh van all syn dagen
Een kint, dat noch in 's moeders schoot
Sich rust, en wert gedragen,
End evenwel een ouden man
Door syne krachten trekken kan
| |
| |
Een kint dat noch in 's moeders schoot Sich rust en wert ge-,
dragen En even-wel een ouden man Door sy- ne krachten
trek- ken kan Tot hem na syn be-haghen! Tothem, tot
hem, tot hem na syn be-haghen!
2.
Die selve noch geen spraek en heeft,
En laet syn traentjens dalen,
Een ander nu de sprake geeft,
En doet de blydschap stralen
In 't midden van een dorstigh hert,
Dat, na een langh-geleden smert,
Syn adem wenscht te halen.
3.
Een spraek loos kint, dat selve swijght,
Doet een Prophete spreken,
| |
| |
En, wijl 't door bange suchtjens hijght,
Tot synen lieven Godt en Heer:
4.
Want siet, den vromen Simeon,
Wel wist, dat synes levens son
Niet eerder ondergaen en kond,
Tot dat hy Christum selve vond,
Dien Godt ons souw verklaren;
5.
Soo haest als hy dit lieve Kint,
Syn troost en syn verlangen,
In Godes heyl'gen tempel vindt,
Heest hy het straks om-vangen,
Door groote vreugt, in synen arm;
Hy wierd door syne liefde warm,
6.
O Heer, nu laet ghy uwen knecht
Ten lesten gaen in vrede,
Gelijk ghy hem hebt toegeseght:
Gesien uw Heyl en Saligheyt,
Die ghy nu hebt voor my bereydt
7.
Een licht, het welk verlichten sal,
Door synen grooten luyster,
| |
| |
Geseten zijn in 't duyster;
Het sal ook zijn insonderheyt
Uws volks Israëls heerlikheyt,
Die breekt der sonden kluyster.
8.
O heyligh Kint, mijn vreugde-bron,
Laet my uw Geest geleyden
U door 't geloov' omhelsen magh,
En vrolik wachten na dien dagh
Dat ik van hier sal scheyden.
|
|
Auteursrechtvrij
