Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 94]
| |
Het suchten der wedergeboorene van wegen de overblyfselen des vleesches.
Discantvs.
Ach ik elendigh swakke mensche, Die 't quaet doe tegen dank en wil,
En niet doe 't goet waer na ik wensche! Hoe raek ik doch uyt dit ge-
schil! 'k Hebb' in Godts wet vermaek inwendigh: Maer 't vleesch be-
strijdt den geest elendig!
 Men kan het ook singen op de Wijse; Hoe liggh' ik hier in dees' elende! 1.
Ga naar margenoot+ ACh! ik elendigh swakke mensche,
Ga naar margenoot+ Die 't quaet doe tegen dank en wil,
En niet doe 't goet waer na ik wensche!
Hoe raek' ik doch uyt dit geschil!
Ga naar margenoot+ 'k Hebb' in Godts wet vermaek inwendigh:
Ga naar margenoot+ Maer 't vleesch bestrijdt den geest elendigh.
2.
Ga naar margenoot+ Soo langh op my dit sware pak leyt,
| |
[pagina 95]
| |
Het suchten der wedergeboorene van wegen de overblyfselen des vleesches.
Bassvs.
Ach ik e- lendig swakke mensche, Die 't quaet doe tegen dank en wil,
En niet doe 't goet waer na ik wensche! Hoe taek' ik doch uyt dit ge-
schil! 'k Hebb' in Godts wet vermaek inwendig: Maer 't vleesch be-
strijdt den geest elendig!
 En kan ik niet vrymoedigh gaen,
Ik vall' van d' een in d' and're swakheyt,Ga naar margenoot+
Ik struykel' als ik meen te staen.Ga naar margenoot+
Somtijts oprecht' ik my eens weder,Ga naar margenoot+
Maer liggh' weer onverhoeds daer neder.
3.
Wien sal ik klagen dit mijn lyden?
U, goede Jesu, die my sult
Van 't lichaem deses doots bevryden:Ga naar margenoot+
Uw hulpe wacht' ik met gedult,
| |
[pagina 96]
| |
Ga naar margenoot+ Die tot den schoot van uw genaden
Ga naar margenoot+ Roept die vermoeyt zijn en beladen.
4.
Ga naar margenoot+ Door u soo kan ik overwinnen
End overheerschen metter tijt
Al wat van buyten of van binnen
Mijn ziele met gewelt bestrijdt.
Ghy zijt een hulp en troost der swakken,
End helpt haer dragen hare pakken.
5.
Ga naar margenoot+ Ghy hebt my van 't gewelt der sonde
Ga naar margenoot+ Alreed' gemaekt soo verre vry,
Dat ik, als in voorleden stonde,
Haer will'ge slaef niet meer en zy;
Soo dat, hoewel se my aenkleve,
|
|