Psalmen, lof-sangen, ende geestelike liedekens
(1661)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 67]
| |
[Troostelike bedenkinge... (vervolg)]Het gheen dat niet versadigen en kan,Ga naar margenoot+
Maer mijne ziel in u haer een'ge rust
Haer t' aller tijt in vettigheyt verlust'.
9.
Mijn arme ziel noch gelt noch prijs en heeft,Ga naar margenoot+
Die sy u voor des levens water geeft;
Doch alles geeft en schenkt ghy ook om niet,
En sonder dat belooninge geschiedt.
10.
Hoe lieflik kont ghy onsen dorst verslaen,
Als wy daer van haest schijnen te vergaen!
O sael'gen dorst, die soo versadight wordt!Ga naar margenoot+
Sy zijn seer arm die 't aen dit dorsten schort.
11.
Ghy hebt gesprenght een milden regen, Heer;Ga naar margenoot+
Ghy hebt gesterkt uw erffenisse weer,
Wanneerse was geworden moed' en mat,
En troosteloos van dorst daer neder sat.
12.
Laet my na u doch dorsten vroegh en laet,
Op dat ghy staegh soo mijnen dorst verslaet;
Tot dat ghy my hier-namaels eeuwigh drenktGa naar margenoot+
Uyt uwe beek van wellust die ghy schenkt.
|
|