Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe
(1687)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 363]
| |
 Die 't staeg omringen,
Is 't heel verstrooit, beroert, verwert:
Als 't na zijn lust
Wil soeken rust,
Het vindse niet, maer wert te meer ontstelt;
Soo dat my niet
Met sulk verdriet
En onrust, als mijn eygen herte quelt.
2. 't Blijft nimmer stille
By eenen wille,
Dan wil het dit, dan wil het dat;
't Werpt door malkander
Het een om 't ander,
Aen yeder saek schort altijt wat.
Het blijft gekrenkt,
Soo lang het denkt
| |
[pagina 364]
| |
Op d'aerd, in plaets van 't Hemelsche gewest,
En niet op Godt
Sijn eenig lot
En hoogste goed volstandig is gevest.
3. Begeerte vleyt het,
Wellust verleyt het,
Nieuws-gierigheit die jaegt het voort,
Dwaes' eer-sucht treckt het,
Voorspoed bevlecht het,
En tegenspoed het gansch verstoort.
Dus is mijn hert
Nooit buyten smert
Wanneer het de genaed' en hulpe Godts
Niet in 't geheel
Houd voor sijn deel,
Ja, tegen al het wank'len, sijne rots.
4. Mijn Godt verleent my,
Dat soo ver-eent zy
Met u mijn wanckelmoedig hert,
Dat het niet weder
Soo op en neder,
Hier ende daer, gedreven wert,
En soo doch nooit
En zy verstrooit
Door ydelheit des weerelds, die 't bestrijd,
Dat ik uw woort,
Gelijk 't behoort
Niet nemen soud' in achting t'allertijt.
|
|
