Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe

[p. 302]

Klagte des vroomen over de trouwloosheit der boosen.

Stem: Psalm 7 of 46 of 59. Twee verssen voor een.
Of: Ter plaetse mijner vreemd'lingschappen. Aldus.

⁺
OCh mocht my ymant vleug'len geeven
Als eener duyve! 'k soude sweeven
En na een plaetse vliegen heen,
Waer ik mocht veylig zijn alleen. En

⁺
2. Ik souw van hier seer verre vluchten:
Ik souw vernachten met mijn suchten
In d'eensaemheit van de woestijn,
En daer voor vrees verholen zijn.

⁺
3. 'k Souw haesten dat ik mocht ontkomen
Van die daer loeren op de vroomen;
Van haeren fellen storm en wind,
Die op my aenvalt soo geswind.

⁺
4. Mijn ziel heeft al te lang alrede
Gewoont by 't volk, dat haet den vrede.
Hoewel ik vreedsaem ben en stil,
's Oorlogen als ik spreken wil.

5. Hoe dat ik 't maek of soek te stellen,
Men laet niet af van my te quellen;

+ Ps. 55. 7.

+ vers 8.

+ vers 9.

+ Ps. 120: 6. 7

[p. 303]

 

Men maekt my sonder oorsaek moe,

 

Men duyt op 't quaest' al wat ik doe.

 

 

 

6. Al sit ik in mijn binnen-kamer, ⁺

 

En sluyt mijn deur, om te bequamer

 

t'Ontwijken haeren boosen mont,

 

Ik wert gelastert t'aller stont.

 

 

 

7. Haer boose tong is niet te dwingen, ⁺

 

Sy kan de minste spleet, doordringen:

 

Haer pijlen op de pees geschikt ⁺

 

Na my in 't donker zijn gemikt.

 

 

 

8. 'k Bemoey my met geens andren saken: ⁺

 

Ik soek haer voordeel niet te staken,

 

Ik ben haer nergens in de weeg;

 

En nochtans maek ik 't niet te deeg.

 

 

 

9. Een man des twistes moet ik wesen, ⁺

 

Geschil komt om my opgeresen,

 

Hoewel ik van geschil of twist

 

In 't alderminste noit en wist.

 

 

 

10. 'k Heb haer op woeker niet gegeven, ⁺

 

Noch ook sy my; mijn eensaem leven

 

Gaf nimmer oorsaek tot krackeel,

 

Nochtans werd ik gevloekt soo veel.

 

 

 

11. Ik word gescholden daer ik zegen': ⁺

 

Ik bidd', en worde daer-en-tegen

 

Met smaet gelastert alle daeg':

 

Ik word vervolgt, en ik verdraeg.

 

 

 

12. Geen weldoen, noch geen vriendschaps banden

 

En bint de tong van mijn vyanden;

 

Hoe ik haer te behagen tracht,

 

Het wert van haer maer uyt gelacht.

 

 

 

13. Behout, o Heer; de goed' ontbreken, ⁺

 

De liefd' en trouw is wech geweken:

 

Want die men nu getrouw bevint,

 

Zijn weinig by des menschen kint.

+ Matt. 6: 6,

+ Jac. 8: 8.

+ Ps. 11: 2.

+ 1 Pet. 4: 15.

+ Jer. 15. 10.

+ Ibid.

+ 1 Cor. 4: 12, 13.

+ Ps. 12: 2.

[p. 304]

 

⁺

 

14. O Godt, neigt doch tot my uw ooren,

 

Wilt mijn bedroefde reden hooren:

 

Maekt uwe goetheit wonderbaer,

 

Of anders blijv' ik in 't gevaer.

 

 

 

⁺

 

15. Want gy verlost die u betrouwen

 

Van die die t' onrecht haer benouwen,

 

Van 't volk dat sich met wrevel kant

 

Dus tegen uwe rechter-hant.

 

 

 

⁺

 

16. Bewaert my, Heer, door u vermogen,

 

Als 't swart van d'appel uwer oogen;

 

De schaduw uwer vleug'len my

 

Tot deksel en verberging zy.

 

 

 

⁺

 

17. Wilt met uw hant my eens bevrijden

 

O Heer, van die my soo benijden,

 

Van 't volk dat van de weerelt is,

 

En hebben hier haer erffenis.

 

 

 

⁺

 

18. Wilt in uw sterkt' u eens verhoogen,

 

Op dat wy vrolik singen mogen,

 

En uwe goetheit ende macht

 

Met Psalmen loven dag en nacht.

+ Ps. 17: 6, 6.

+ Ibid.

+ Ibid. v. 3.

+ Ibid. v. 14.

+ ps. 21. 14.