Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe

[p. 275]

Van het verdriet deeses Leevens.

Stem: Hoe leg ik hier in dees' Elende.
Of: Ach! ik Elendig swakke mensche. Aldus.

HElaes! hoe is des menschen leeven
Beset met moeit aen alle kant!
Waer gy uw' oogen heen doet sweeven,
Gy siet het over al beplant
Met veele doornen van onluste,
Met scherpe distels van onruste.

2. 't Is loopen, draven, trecken, halen,
En moeilik woelen alle weeg:
't Is arbeit, angst, verdriet en qualen,
Ja nimmermeer en is 't te deeg:
Gy meugt u keeren ende wenden,
Nooit sult gy vry zijn van elenden.

3. Verwacht van heden vry tot morgen, ⁺
Van morgen langen tijt daer naer,
Om eenmael vry te zijn van sorgen,
Ja wacht van 't een tot 't ander Jaer;

+ Ps. 39: 7.

[p. 276]

 

Gelijk het eerst was, is het laetste,

 

Ja achter aen komt vaek het quaetste.

 

 

 

4. Komt ons de blijschap eens ontmoeten,

 

De droefheit volgt weer achter aen,

 

Sy haest en loopt met snelle voeten

 

Om in des blijdschaps plaets te staen.

 

De blijdschap laet haer haest verdrijven,

 

Maer droefheit kan wel vast beklijven.

 

 

 

⁺

 

5. Het schoonst' en 't lieff'likst' hier beneden

 

Is in der waerheit anders niet

 

Dan moeit en ongerustigheden

 

Wanneer men 't maer te recht insiet.

 

't Gemoet en vint nooit vol genoegen,

 

Hoe gy uw saken soekt te voegen.

 

 

 

6. Komt gy eens tot u wensch te raken,

 

Waer door gy wildet zijn versaet,

 

Gy sult haest na wat anders haken

 

Dat meerder in uw sinnen staet:

 

En als gy dat al hebt verkregen,

 

Soo is u dit of dat noch tegen.

 

 

 

7. Wie souw doch dese weerelt minnen,

 

Daer 't alles is als ebb' en vloet?

 

Sult gy wel zijn soo dom van sinnen,

 

Dat gy verkiest haer ydel goet?

 

⁺

 

O neen, wilt beter schatten kiesen

 

Die gy niet weer en sult verliesen.

 

 

 

⁺

 

8. De weerelt en het geen daer in is

 

En hebt niet lief: want die sulks doet,

 

Des Vaders liefde dies te min is

 

In sijn gedachten en gemoet.

 

^*

+ Ps. 90. 10.

+ Matth. 6: 20.

+ 1 Joh. 2: 15.

* Soo weinig men op eenen tijt ende te gelijk met het een oog na den Hemel, en met het ander na de aerde sien kan, soo weinig is het ook mogelijk, dat men God en de weerelt te gelijk soude konnen dienen, en liefhebben.

[p. 277]

 

Dees' twee bestaen niet met malkander,

 

Maer d'eene liefd' verdrijft de ander.

 

 

 

9. Daer 's werelts kinderen na pogen ⁺

 

Des vleesches snoo begeerlikheit,

 

En de begeerlikheit der oogen,

 

En deeses leevens grootsigheit

 

En is in 't minst niet uyt den Vader,

 

Maer uyt de weerelt allegader.

 

 

 

10. De weerelt sal seer haest verdwijnen, ⁺

 

En haer begeerlikheit vergaen,

 

Daer met soo veele smert en pijnen

 

De yd'le menschen steeds na staen.

 

Maer die Godts wille doet, sal blijven,

 

En in der eeuwigheit beklijven.

+ Ibid. v. 16.

+ Ibid. v. 17