Gezangen van Heilige en Godtvruchtige stoffe

[p. 101]

De liefde van Christus doet ons hem genaken, en verweckt weder-liefde.

Stem: Psalm. 100. of 134. of Christe die du bist dag en ligt.
Of: Hoe lieflijck is my uw' gesicht. Aldus.

O Jesu! vol lieftalligheyd, ⁺
Mijn eenig' eeuw'ge zaligheyd, ⁺
Wilt doch niet verontweerd'gen my
Dat ick u spreeken derf soo vry.

2. Mijn onderwinden, is heel grof, ⁺
Dewijl ick ben maer asch en stof,
Dat met sijn Schepper 't schepsel, ja
De mensch met Godt te woorde sta.

3. Dat doch de Heere niet ontsteeck, ⁺
Om dat ick soo vrymoedigh spreeck:
Ick ben, hoewel onwaert daer toe,
Die u beminn', gy weet wel, hoe? ⁺

4. De liefde mijn voornemen stijft, ⁺
Die slaefsche vreese buiten drijft,
En maeckt, dat ick dus sonder schroom,
Doch met eerbiedingh, tot u koom.

5. O Soon des levendigen Godts; ⁺
Mijn heyl, mijn hoop, mijn vreugt, mijn rots,
Seght, goede Jesu, seght het my,
Wat d'oorsaeck uwer liefde zy?

+ Cant. 5. 16.

+ Act. 4. 12.

+ Gen. 18. 27.

+ Ibid. v. 30.

+ Joh. 21. 17.

+ 1 Joh. 4. 18.

+ Matth. 16. 16.

[p. 102]

 

6. Hoe gy doch uw vermaekingh vindt

 

⁺

 

By een niet waerdigh menschen kint?

 

Ey seght het, soo dat yeder 't hoor',

 

En 't hem sijn hert en ziel door-boor.

 

 

 

7. Dat, die noch vreemt sijn van uw min

 

Daer door eens maecken een begin,

 

En, die oprecht u minnen reed',

 

Ontsteecken dies te meer daer meed'.

 

 

 

8. Uw soete stem klinck' in mijn oor,

 

Soo datse 't herte dringe door:

 

Soo my mijn vader heeft bemint,

 

⁺

 

Ben ick geweest tot u gesint.

 

 

 

9. 't is recht en billick, dat wy weer

 

U hertelick beminnen Heer,

 

⁺

 

Dat gy in ons, end' wy in u

 

Tot allen eeuwen blijven nu.

 

 

 

⁺

 

10. Ja soo sich yemant niet verkloeckt

 

U lief te hebben, zy vervloeckt:

 

Al wat gy hebt voor ons gedaen,

 

Moet ons daer toe sterck drijven aen.

 

 

 

11. Ach! als ick arme sonden-knecht

 

Eens by my selfs betraght te recht,

 

Wat gy my hebt al goets gedaen,

 

En ick voor u al quaets begaen!

 

 

 

12. Soo wordt mijn ingewant beroert,

 

Mijn sinnen zijn gelijck ont-voert,

 

Mijn geest die beeft, mijn teder hert

 

Wort doorgeprickelt met veel smert.

 

 

 

13. Mijn eygen knagende gewiss'

 

My een getuygh van binnen is,

 

Die my als voor 't gesicht doet staen,

 

Wat ick (laes) hebb' aen u gedaen.

+ Prov. 8. 31.

+ Joh. 15. 9.

+ Joh. 15. 4.

+ 1 Cor. 16. 22.