Yoeng poe tsjoeng

[p. 16]

Epitaaf

Aan elke sneeuw ontspruiten anemonen,
Bij oude graven worden kindren groot,
Wij die aan d'aarderand bij bronnen wonen
Zien den zonsopgang voor het morgenrood.

De vloed zal steeds de barre rots ontvluchten,
De maan 's nachts vrouwen lokken aan het glas,
De herfst toont, eeuwig trots, weer purpren vruchten,
Eeuwig de krekel sjirpen zal in 't gras.

Er loopen paarden leeg met lossen teugel,
Reeds waait de tijd den roem weg van den slag,
Wat blijft van 't heldendom? Een weeke heuvel
Die onkruid voert als flarden van een vlag.

(Kong Foe Tse)