Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 412]

Tai Sjan Pagode

Vanuit zee eerder zichtbaar dan de kust,
Door 't binnenland nimmermeer te bereiken:
Bergstorting heeft de wegen overrompeld
En groef rondom een grondeloos ravijn.

Niet dichter bij de wereld dan de sterren
Rijst de pagode, rust van 't bergenrhythme.
Vanuit de wolken springen geesten over
Als vonken tusschen aard en hemelgloed.

Zeven verdiepingen beheerschen ieder
In wijder horizon een landenkring,
Steeds meer ontvangend van het heilge licht
Dat de andre wereldhelft in schaduw laat.
De allerhoogste...

De eerste is wakend over 't land Foe Kiën:
De steden, de eilanden voor de kust,
De graven op de heuvelen daarachter,
De velden vloeiend naar de grijze kim
In zachte vruchtbare verheffingen.
De nauwlijks meterhooge ommegang
Weert beter dan de noordelijke muur
De roovende nomaden uit de steppen
En de barbaren, over zee aanvarend.
Hij worgt hun hooge schepen in taiphoons,

[p. 413]

 

Verwoest de tempels van hun god en geld.

 

Hij zendt ze ziekten en verstoort hun werken.

 

 

 

De tweede strekt zijn invloed en bescherming

 

Tot de Hwang Ho, de derde tot Dapzang.

 

 

 

De vierde en de vijfde slapen, eeuwen

 

Zijn Tsje Suan en Yunnan onderdrukt.

 

 

 

De zesde waakt dat Thibet, heilig land,

 

Niet wordt betreden door het schennend ras.

 

De allerhoogste...

 

In een rijk dat vrijwillig onderging

 

En zich verborgen heeft, diep in Mongolië,

 

Wachten de laatste Boeddha's op hun tijd,

 

Aan de' oever van een grondloos grottenmeer,

 

Verbonden aan een schacht, die de aard doorboort,

 

Aan 't eind opkronklend in een wenteltrap,

 

Die in een dubblen muur zich opwaarts wringt

 

En opent op de spits der allerhoogste.

 

De Boeddha zal opstijgen, zal gebieden,

 

De wereld aan zijn voeten valt uiteen

 

In eilanden, bloeiende, talloos vele,

 

Elk door een arm der blauwe zee omhelsd.

 

Zoo ieder zijn verwante wereld vindt

 

Kleiner dan de oude, oneindig zaliger.

[p. 414]

 

De sterren winnen ook in kracht en glans

 

Die, ongebroken, duizendvoud weerkaatst,

 

't Heelal met witten lichtgloed overstroomt.

 

Kometen en meteoren voeren oorlog

 

Tegen veroordeelde afgematte machten.

 

Europa wordt een grillig rotsgebied,

 

Amerika een vlakke woestenij,

 

Oost-Azië een zalig eilandenrijk.