Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 175]

Avondvaart

De boot drijft, moe van het varen.
Lucht, wolken, alles wordt stiller;
Aan lustloos verstooten gitaren
Ontspringt een laatste triller.

De vrouwen laten de handen
Langszij in 't water vlieten;
Hun witte wrevele handen
Van donkere koelte genieten.

Zoekende monden kussen,
Smeekend om wellusts genade;
Handen dwalen tusschen
Gewillige gewaden.

Zij laten hun veroovring
Varen na 't eerst beginnen,
Vertwijflend aan de betoovring
Van hun versleten zinnen.

Leven heeft alle geheimen
Met de liefde gesloopt;
Niets kan hen meer bezwijmen,
Geen wonder wordt gehoopt

[p. 176]

 

Door hunne jeugd, van oud

 

Verlangen vroeg versmacht. -

 

De maan schenkt, wit en koud,

 

Den goeden nacht.