Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 34]

De Zee

De zee, het eenige leven dat strekt
Van begin tot einde
- Terwijl alle andre, voor kort gewekt,
Gedwee en weerloos verdwijnen -
Geeft in. eeuwige breking
De groote, zachte verzeekring
Dat, wanneer allen versterven, verstijven,
Zij bevallig zal blijven.

En als ik ga gehaast,
Genaderd en genaast
Door den jagenden dood,
Hoor ik den troost
Van 't eendre golfgeruisch,
Dat is als het vermengd gejuich
Van al haar schipbreuklingen, al haar meeuwen,
Aanbreken over de eeuwen,
Die mij verzwijgen en verteren.

Zij heeft geen andre vormen
Dan de borsten van haar golven,
En geen andre woorden dan de volle
Koren van haar branding en haar stormen.
Maar sidderend belijdt
Elk leven, hoe verfijnd
En schoon 't in 't licht verschijnt,

[p. 35]

 

De wankele kortstondigheid

 

Van zijn bekoorlijkheid

 

Voor de geweldige eentonigheid van 't grootsche

 

En de onsterflijke lieflijkheid van 't doodsche.