Serenade

[p. 25]

Ster

Een lange ingespannen blik
Hecht zich soms aan een sterke ster,
Die alleen staat en stralend ver,
Stil als een eeuwig oogenblik.
En 't leed dat nimmer zich kon wreken
Wordt sidderend, alsof het breken
Wil in een eindeloozen snik,
Maar weet terstond van geen verzachting
Der eenzaamheid, in de omnachting
Weer starrer, na dien milden schrik,
In 't graf van 't hart teruggeweken.