Een eerlijk zeemansgraf

[p. 17]

Onderzeesch bosch

Onderzeesch bosch staat flauw en breed te golven.
Vanonder, op gezwollen blauwe kolven:
Geknotste hoofden van een reuzenhorde
Gezonken en gebleven in slagorde,
Zoekt woekrend roodwier voedingsbron en stoeling.

Doodemansharen houden onbeholpen voeling,
In alle richtingen slijmdraden spillend.
Een zwaardvisch schiet er hevig tusschendoor,
Verdwijnt in 't diep van 't bosch, verscheurd voorttrillend.

Een donkre wolk zinkt in: schaduwend eerst, steeds vaster
Van omtrek: een gekantelde driemaster
Strijkt op de weeke toppen van het bosch,
Scheef neer, tuig, zeilen vallen, luiken laten los.
Onder lijkwaden, zware deksels, komen bloot
Lichamen, blank en nog verwonderd van den dood.

Laagstaande plantengroei en 't klompgediert
Dat in de holen van de diepzee tiert,
Vreet aan met gulzige slingers, snel ontspruitend,
Met meterlang-gelede vingers vast omsluitend.