Davids Psalmen

46 psalm.

1.

God is een toevlucht voor ons leeven,

Syn sterkte blyft ons sterkte geeven,

[p. 112]

 

Benaauwt, en bang bevonden wy

 

Hoe seer gereed syn hulpe zy.

 

Dies kan ons geene vreese deeren,

 

Al schoon het aardryk om mogt keeren,

 

Al vielen bergen, uit hun stee,

 

In t harte van de wilde zee.

 

2.

Dat, met gebruis, haar waater rooke,

Van storm beroert, de lucht bestooke,
Dat, door 't verheffen van haar poel,
't Gebergte daaver, datmen 't voel.
Des stads rivier, die frisch blyft leeken,
Verblydt Gods stad, door stille beeken,
Terwyl de hoogste, die hier woont,
Syn heiligdom met heil bekroont.

3.

God is in 't midden van haar muuren,

Dies zal sy onbeweeglik duuren.
Breekt s morgens vroeg het daglicht aan,
Sy vindt Gods hulpe voor haar staan.
De heidens raasden, als uitsinnig,
En ryk, by ryk bewoog sich vinnig,
Hy gaf sijn stem, met groot getier,
En 't aardryk smolt van dondervier,

[p. 113]

Pause.
4.

De Heer, de God der leegerschaaren,

Is self met ons in krygsgevaaren,
Die Jakobs God, ons hoogste slot,
Verhoogt ons ook door 't oorlogslot.
Gy twyffelaars, komt hier dan leeren,
Besiet het werk, en doen des Heeren,
Hoe veel verwoestings syn geweld,
Op aarden, al heeft aangestelt.

5.

Hy doet den kryg tot stilstand wenden,

Met rust, aan s aardryks eind, te senden,
Slaat spietsen door, breekt boog, en bout,
Verbrandt, met vier, het waagenhout.
Laat af, want ik ben God, de Heere,
Weet ook dat ik, in hooger eere,
By 't heidensch volk, zal zyn vermaart,
Ik zal verhoogt zyn op der aard.

6.

De Heer, de God der leegerschaaren,

Is self met ons in krygsgevaaren,
Die Iakobs God, ons hoogste slot,
Verhoogt ons ook door 't oorlogslot.