Davids Psalmen

17 psalm.

1.

Hoor, Heer, myn billik recht doch aan,

Merk hoe ik schrei, laat myn gebeeden,
Die geen bedriegers lippen deeden,
U ernstiglyk ter ooren gaan.
Wil met myn onschuld u bemoeijen,
En laat, van voor uw aangesigt,
Myn recht eens uitgaan in het licht,
Zo zal uw oog het recht sien bloeijen.

2.

Gy proefde selfs myns harten grond,

Besocht, en toetste my, by nachte,
Gy vond niet quaads, al wat ik dachte,
Dat oovertradt myn tong, noch mond.

[p. 32]

 

Om 't loon op 's menschen handelingen,

 

Heb ik, na uwer lippen woord,

 

My zoo gewacht, gelyk 't behoort,

 

Van 't pad dat wetverbreekers gingen

3.

Ik hiel myn gangen in uw spoor,

En bleef op myne voeten letten,
Om niet een stap daar van te setten,
Ik wankte niet, maar ging recht door.
Ik riep u aan, en roep noch heeden,
Wyl gy my antwoord geeven zult,
Zo neig, o God, in myn geduld,
Uw oor tot my, en hoor myn reeden.

Pause.
4.

O aller toevlucht in gevaar,

Behoume van die opgereesen
Uw rechterhand, noch oordeel vreesen,
Maak uwe weldaad wonderbaar.
Bewaarme buiten alle sorgen,
Als 't swart des appels van uw oog,
Hou, met uw vleugels, van om hoog,
My, in haar schaaduw, diep verborgen.

5.

Berg my voor 's vyands aangesigt,

Die godloos naa myn ziel derft dingen,
My gaarn verwoest, en blyft omringen.
Sie doch, syn vet omsluit hem dicht.
Syn mond spreekt hoog, en schynt te swellen.
Sulk volk omringt nu onsen gang,
En set hun oog, in groot verlang,
Om ons ter aarde neer te vellen.

6.

Hy, die den wreeden hoop gebiedt,

Gelykt een leeuw, die graag wil rooven,
Een jongen leeuw, die stil, in klooven,
Verborgen fit, en 't veld verspiedt.

[p. 33]

 

Sta op, o Heer, ten schut der vroomen,

 

Voorkom syn aansigt, vel hem neer,

 

Doe, door uw slagswaard, u ter eer,

 

Myn ziel dat godloos hoofd ontkoomen.

7.

Uw hand, Heer, redme van de lien,

Ja van de lien die weereldsch leeven,
Dien gy hun deel alhier laat geeven,
En zoo den buik vult, datwe 't sien.
Die uw verborgen goed genieten,
En steeds, met hunne kinders, sat,
Ook dood, hun kinderkens een schat
Van 't ooverschot noch achterlieten.

8.

Maar ik zal, in myn rechte saak,

Uw aansigt sien, en vreugd verwerven,
Uw beeld zal my, na myn versterven,
Versaadigen, als ik ontwaak.