Davids Psalmen
(1674)–Joannes Six van Chandelier– Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
Veel volks, dat my versmaadt,
Seit van myn ziel, en staat.
Te schamper, en vermeeten,
Hy vindt geen heil by God,
In dit rampsaalig lot
Heeft die hem heel vergeeten.
| |
2.Doch gy, Heer, zyt alleen
Een schermschild om my heen,
Gy hoed myn eer, en naame,
En heft myn hoofd om hoog,
Zo dat ik, met myn oog,
Voor niet een mensch my schaame.
Myn stemme riep wel eer,
Ook angstig, tot den Heer,
Om noodhulp, op myn beeden,
En hy verhoorde dan,
En gaf my antwoord van
Syn berg vol heiligheeden.
| |
3.Zo lag ik my te rust,
Zo sliep ik in met lust,
Zo kon ik soet ontwaaken
Om dat des Heeren erm
Myn steun was, en myn scherm,
| |
[pagina 6]
| |
Kon my geen quaad genaaken,
Dat tienmaal duisend man,
Om my, te saamen span,
Ik ben geensins verslaagen,
Al 't volk omsette vry
Hun leeger teegen my,
Ik vrees geweld, noch laagen.
| |
4.Sta op, behoume, Heer,
Myn God, gy troft wel meer
Myn vyand met uw handen,
En brakt, wyl gy 't misnoegt
Op 't kinnebakken sloegt,
Al 't godloos heir de tanden.
Het heil in alle nood,
Selfs midden in den dood,
Is in de hand des Heeren.
O Heer, uw seegening
Vloeit mild, en sonderling,
Op 't volk dat u blyft eeren.
|
|