Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen
(1650)–J. Sent–
Auteursrechtvrij
[pagina 530]
| |
Stemme: Prins Roberts Mars.
WIe kan Gods wijsheydt immermeer,
Ten vollen spreecken uyt,
En u Barmhertigheyt, O Heer,
En u wonderlijck besluyt?
Ghy die menschen geschapen hebt,
En wecken sult uyt 't stof:
Door uwen Soon ons weder schept
V Naem sy eeuwigh Lof.
Gods wijsheydt gaf den eersten mensch,
Het Aerdtsche Paradijs:
Dat hy syns herten volle wensch,
Tot 's Scheppers Lof en Prijs,
| |
[pagina 531]
| |
In Eeuwigheydt ghenieten sou',
En leven sonder schroom:
Indien hy sich maer wachten wou'
Van den verboden Boom.
Maer door der Slangen listigheyt,
En eyghen lust ghepordt:
Soo wert den mensch van 't Padt gheleyt,
En in 't verderf ghestort.
Dat was den eersten droeven dag,
Voor't Menschelijck Gheslacht,
Toen Sonde Doot, en Treur gheklach.
Ter Wereldt wierd ghebracht.
Des menschen onghehoorsaemheyt,
Heeft in een ooghenblick
't Gheniet van Godes Majesteyt
Verandert in een schrick:
Den Mensch ontweckt Godts hel-
| |
[pagina 532]
| |
der Licht,
Vol schaemte, naeckt ende bloot:
Verviel van Godes Aenghesicht,
Van 't Leven inde Doodt.
Wy waren al, in Adams val,
Vyt Eedens Hof ghejaeght,
In dit ellendigh Tranendal,
Met smert en ramp gheplaeght.
Maer Godt heeft ons syn hulp geboo'n,
Gheredt uyt 's Doots ghevaer:
Gheschoncken synen En'gen Soon
Tot eenen Middelaer.
't Beloofde saedt der Vrouwen,
Der Slanghen kop vertre'en:
Die ons den hooghen Hemel geeft
Quam woonen hier bene'en.
't Lam Godts dat 's Werelts sonden draeght,
Godt en Heer boven al:
Die is ghebooren van een maeght,
| |
[pagina 533]
| |
Te Bethl'hem in een Stal.
Wy vyeren die ghedachtenis
Van dien ghewenschten dagh:
Dat Christus ons gheboren is,
End' in de Kribbe lagh:
Verachtelijck in Arremoed,
De Beesten schier ghelijck:
Om ons te schencken 't eeuwigh Goet,
Het Hemelsch Koninckrijck.
Den Koningh aller Koningen
Woud' in gheen trotse pracht:
In Prins noch Coninghs wooninghen
Ter werelt syn ghebracht.
Men wist van Staet noch Pronckery,
Een kribbe was syn Wiegh.
O Mensch! dat u geen Hoovaerdy,
Noch wellust en bedriegh'.
Verwerpt u Heyl, en Koningh
| |
[pagina 534]
| |
niet,
Al is hy Arm en Kleyn.
Hy is uw's Levens clare Vliet,
En springhende Fonteyn.
Die met boetvaerdigheyt ghelooft
Aen't Heyligh Kindekijn,
Als Leden van het Christen-Hooft,
Sal door hem saligh syn.
Wie kan Godts Wijsheydt immermeer,
Ten vollen spreecken uyt?
En u barmherticheyt, o Heer:
En wonderlijck besluyt?
Gy die den mensch geschapen hebt
Vyt nietigh' Aerd' en stof.
Door uwen Soon ons weder schept
V Naem sy Eeuwigh Lof.
|
|