Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen
(1650)–J. Sent–
Auteursrechtvrij
[pagina 476]
| |
Op de wijse: Dewijl den tijdt voorhanden is.
Ga naar margenoot+INt Schipken gheeft u alle gaer,
Wy moeten over varen,
Al stormt die zee nu met ghevaer,
Door groote water baren,
In des Heeren ghemeynte reyn,
Blijftmen nu behouden alleyn:
Soo die Schrift gaet verclaren.
Aldereerst moeten wy die zee
Ga naar margenoot+Der zonden, hier passeeren,
Daer in pharo met grooten wee
| |
[pagina 477]
| |
Versonck, mocht hem niet weeren
Veel periculen zijn daer in,
Door des Vyants listighen sin,
Die zonden te vermeeren. Ga naar margenoot+
Comen die boose winden dan,
Sorgh vrees en d'ydel hoopen,
En d'ydel droefheyt, wijckt daer van,
Laet den storm overlopen,
Laet door gheluck noch tegen-spoet
V verhinderen aen het goet,
Ghy soudt het dier becoopen. Ga naar margenoot+
Op de zee periculoos,
Zijn Monsters veelderhande,
Den hooghen moet des vleesch-lust broos
t'Begheeren sterck in brande,
Die wraeckgiericheyt vol boosheyt, Ga naar margenoot+
Hier over vaertmen met bescheyt,
Met Hemelschen verstande.
Boven dat ist sorglijck noch meer
| |
[pagina 478]
| |
Ga naar margenoot+Door der Syrenen singhen,
Op dese zee t'is valsche leer,
Toonen daer ydel dinghen,
Dees singhen met soet gheluyt,
Daer voor vast uwe ooren sluyt,
Laet dat int hert niet bringhen.
Ga naar margenoot+ Johannes sach dat groote beest,
Vyt deser zee op comen,
Ga naar margenoot+Vrienden dit is den boosen Geest,
Vol lasterlijcke stroomen,
Door dootlijcke zonden bedacht,
Met zijnen hoornen hy veracht,
Godts woort en leert ons droomen.
Ga naar margenoot+ Alsoo besorchlijck is de vaert,
Och daer zijn veel quae zanden,
So men niet en draegt goet regaert
Sout schipken lichtlijck stranden,
Ga naar margenoot+So wie te seeraertsch is ghesint,
En t'Hemelrijck niet en bemint,
Sal sorghlijck daer in landen.
Naer dat het schip met aertschen last,
| |
[pagina 479]
| |
Te seer is overladen,
Smijt over boort op t'Hemels past,
Laet u ten besten raden,
t'Is beter dat het aerdtsch versinck Ga naar margenoot+
Dan dat beyd ziel en lijf verginck,
In't eeuwighe versmaden.
Soo laet ons metten drooghen voet, Ga naar margenoot+
Die zee over gaen spoedich,
Ons niet besmetten int ghemoet,
Maer wat sy nu toont moedich, Ga naar margenoot+
Verachten, als 't gheen dat vergaet
Verdwijne, verwort, niet en bestaet
Int hemels zijn behoedich.
Noch moeten wy het diepe meer,
Des herten (niet omgronden)
Hier overvaren met den Heer,
Daer in wort haest verslonden,
De mensch die t'herte niet en hout,
Van quae ghedachten menichfout, Ga naar margenoot+
En blijft in Godt verbonden.
| |
[pagina 480]
| |
Ga naar margenoot+ Maer als wy dees zee over zijn,
En t'hemelsche recht smaken,
Sonder schip-breecken seylen fijn,
In Goddelijcke saken,
Ons oeffenen nu alle tijt,
Soo sullen wy met groot jolijt,
Inden hemel gheraken.
Elck na dat hy nu heeft verstant
Wil doch te schepe treden,
En stel den coers na t' hemels lant,
t' Ontgaen die straf beneden,
Al is des Weerelts zee ontstelt,
Godt kan ons helpen met gewelt,
En stercken onse leden.
Prijs en eer zy u t'alder tijt,
Ghy Godt vol van goetheyden,
D'wijl ghy ons lieve Vader zijt,
Diens hulpe wy verbeyden,
Wilt ons door uwe rechte-hant,
Jesum Christum onsen Heylant,
Op dese reys gheleyden.
|
|