Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

[p. 369]

Het hondert en achtste Liedt,
Een out Mey-liedt: waer in Christus sijn Bruydt aen-spreeckt, ende sy wederom andtwoordt.

Op de Wijse: Alst begint.

HAest u mijn schoon vriendinne,
Rijst uyt den slaep der sonden swaer
Komt te landewaerts inne,
Aensiet de vrucht des Meys aldaer
Elck dierken soeckt syn wederpaer
Die bloemkens lustigh spruyten,
't Verheucht hem al verr' ende naer
Lief licht ghy nu in muyten? Lief, etc.

Ick ligh vol van ghebreken,

Eylaes! Lief totter doodt gewont, ⁺
Van rouwe mijn ooghen leken,

+ Luc. 10, 2

[p. 370]

 

Van sonden ben ick onghesont,

 

Noyt mensche so mismaeckt en stont

 

Wat deed' ick oyt gheboren?

 

De doodt wert my voor't leven ghejont,

 

Het gaet met my al verloren, Het etc.

 

Ick ben de Mey verheven

 

⁺Die op Kalvarien was gheplant,

 

Voor u liet ick mijn leven,

 

Als een recht minnaer triumphant:

 

Waer deur gheopent playsant

 

Mijns Vaders rijcke schoone,

 

Comt laet ons gaen, gesaemderhant,

 

Ontfaen des levens croone, ontfaen etc.

 

Werwaerts sal ick my wenden,

 

Katyvigh mensch! van elc verfoeyt!

 

⁺Vol druck en swaer ellenden,

 

Vol sonden ben ick ghegroeyt,

 

Den tijdt mijns levens my vermoeyt,

+ Io. 19, 18,

+ Esai. 1, 6,

[p. 371]

 

Dus ben ick quaet bevonden,

 

Wat baet my den Mey schoon ghebloeyt, ⁺

 

Ick schame my mijn sonden, Ick, etc.

 

My deert u groot benouwen,

 

Dies quam ick uyt mijns Vaders schoot,

 

Om reyn fleur der Vrouwen

 

Heb ick geopent mijn wonden root,

 

Kiest nu het leven voor de doot:

 

Om u was ick gheslaghen

 

Aen 't kruys, daer ick mijn bloedt vergoot, ⁺

 

Stilt doch u bitter klagen, Stilt, etc

 

Mijns herten melodye

 

Heb ick verhoort nae u subijt,

 

Alle melancolye

 

En swaer gepeynsen ben ick quijt,

 

Nu ben ick in den Gheest verblijt:

 

Dat ghy my hebt ghenesen,

+ Psa. 51, 5

+ Esa. 53, 7

[p. 372]

 

Ick danck u Lief ghebenedijt,

 

Gy syt weerdigh gepresen, Gy, etc.

 

⁺ Ick ben een spruyt Jesse,

 

Een Soon Davids, eens Conings kindt,

 

Daerom mijn schoone Princesse!

 

Wel saligh is hy die my bemint,

 

Daerom mijn ziele ruste vint,

 

Want daer staet van my geschreven

 

Ick ben die blindt ende ontblindt,

 

Die wegh, waerheyt, en leven, Die etc.

 

Ick danck u lief vol eeren,

 

Princelijck Lief van uwe deught,

 

Dat ghy my soo komt leeren,

 

⁺Een schaepken van de wegh beweucht,

 

Siel ende lijf in my verheught,

 

En minnaer soo ick rame,

 

⁺In u vindt ick de volle vreucht,

 

Heylig is uwen name, Heyligh, etc.

+ Esa, 11, 1
Luc. 1, 18

+ Psa. 119, 17, 6

+ Ps. 16, 12