Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen
(1650)–J. Sent–
Auteursrechtvrij
[pagina 192]
| |
Nae de wijse: Gods glori ende heerlijckheydt.
GHy Meemlijckers met naemen
Broeders Susters playsant,
V Brief end 't Liedt die quamen
Op Thessel ons ter hant,
Waer door ons liefd' so brant,
Dat wy u seynden weeren
Een Liedt nae u begeeren
Al is cleyn ons verstant.
2. Vyt liefden wy u schencken
Nu weer een cleyn vermaen,
Dat ghy altijdt wilt dencken
Den dach die haest comt aen,
| |
[pagina 193]
| |
Als God oordeelen sal gaen,
End' die sentency sluyten,
Gaet van my, blijft daer buyten,
Die quaet hebben ghedaen.
3. Desen dach wilt ghelooven
(Soo Malachias schrijft)
Sal branden als een oven
Wie quaet end' onrecht stijft,
Oft Godloosheyt bedrijft
Worden by stroo gheleken
Dien dach salse aensteken
Datter niet over en blijft.
4. Wildt dit ghedachtich wesen
Waer dat ghy gaet by straet,
En denckt oock dat wy lesen,
Wie niet afstaet van 't quaet,
Sal roepen om ghenaedt
In 't Vyer, dat eeuwich sal branden,
Met knerssinghe der tanden
| |
[pagina 194]
| |
Maer 't sal dan syn te laet.
5. Vrienden salt dus ghebeuren
Dus siet hoe dat ghy 't maeckt
Dat ghy tot gheener uyren
D' eeuwighe pijne smaeckt,
Dus bidt doch ende waeckt,
Wilt u altijt vercieren
Met deucht end' goe manieren,
Want desen dach ghenaeckt.
6. Desen dach sal aencomen
Alsmen daer minst op acht,
Dus stelt u als den vromen
Teghens des Duyvels macht
Vrymoedich op de wacht,
End' wilt u lampen bereyden,
V Bruydegom verbeyden
By dach end' oock by nacht.
7. Al die wacht met verlanghen
Nae dees Bruydegom soet,
| |
[pagina 195]
| |
Sullen die stem ontfanghen
Ghy uytvercooren goet,
Comt haest'lijck metter spoet,
V Bruydegom sal verclaren,
In die Wolcken openbaer
Treckt nu hem te ghemoet.
8. Dan sullen mede trecken
Die dwasen nae Schrifts bediet,
Die haer boosheyt bedecken,
End' geern een Christen hiet:
Maer Godt, die 't al door siet,
Sal haer de antwoort geven
Ghy hebt boosheyt bedreven,
Gaet wech ick en ken u niet.
9. Dan sullen sy suchten
Dat Goddeloose ghetal,
En weten niet waer vluchten,
Daerom sullen sy al
Roepen met groot gheschal,
Berghen wilt ons bedecken,
Die rechter comt hier trecken,
| |
[pagina 196]
| |
Die ons verdoemen sal.
10. Dan sullen die uyt-vercooren
Van vreuchden end' jolijt
Haer stem oock laten hooren,
Nu moghen wy zijn verblijt,
Wy hebben nae desen tijdt
Ghehadt soo groot verlangen
Nu sullen wy ontfanghen,
Die Croon ghebenedijt.
11. Vrienden neemt doch ter herten
Dit groote onderscheyt,
Als d' een met pijn' end' smerten,
Eeuwich huylt ende schreyt:
En dan Godes volck seyt,
Wy hebben den strijdt ghestreden,
Ons gheloove vroom beleden,
Die Croon is ons bereyt.
| |
[pagina 197]
| |
12. Oorlof, dits 't concluderen,
End ons Liedts fondament,
Peynst in al u hanteren
Op dees vreucht end' ellendt,
Dus denckt altijt om 't endt,
Ghy sult (nae schrifts bedieden)
Die souden dan wel vlieden,
Als een Slangh' of Serpent.
13. Oorlof Vrienden, in't lesten
Soo bidden wy u seer
Houdt ons dit Liedt ten besten,
End' seynt ons een Liet weer,
Dit is noch ons begheer,
Bedenckt u swacke leden
Oock in uwe ghebeden,
Ick beveel u den Heer.
|
|