Een nieuw sangh-boeck, iuhoudende eenighe psalmen

Den 103. Psalm.

MYn Ziele wilt den Heere met Lofsanck prijsen,
Al wat in hem is moet hem eer bewijsen
Ende zijnen heyl'hen naem loven met vliet
Wilt hem prijsen end roemen onbeladen,
O ghy mijn ziel looft des Heeren weldaden,
Die ghy ontfanghen hebt, vergeet die niet.

2. Looft hem die door syn goetheyt hooch verheven,

Die sonden al u gantschelijc heeft vergeven
En u gheneest van u ghebreken groot.
Prijst hem die u heeft vry ghecocht u leven,
Vander doot, dewelc u seer heeft doen beven
Die u nu omringht met genade bloot.

3. Die uwen mondt volmaeckt met goet end vreuchden

[p. 35]

 

End u jonck maeckt, end daer toe oock vol jeuchden,

 

Alsomen den Arentjonck werden siet.

 

Hy is de Heer, die ghedenckt t' allen tijden

 

Ghenadelijck hen, die hier onrecht lijden

 

Dat recht is te doen in al haer verdriet.

 

4. Hy heeft Mosi dat wy niet souden dwalen

 

Sijn wegen verclaert end willen verhalen,

 

Israel heeft hy ghetoont syn doen al.

 

Hy is een Heer barmhertich ende seer goedich

 

Hy vergeeft haest, ende is tot toorn lancmoedich

 

Volmaect in goetheyt, t'welc hy blyven sal.

 

5. Het is wel waer dat als wy ongestadich

 

Hem vergrammen so straft hy ons genadich

 

Nochtans blijft hy niet verstoort langen tijt

 

Hy handelt met ons niet na onse sonden,

 

Hy is vriendelijc end straft tot genen stonden

 

Ons na verdienst, maer schelt ons alles quijt.

 

6. Soo hooch als den Hemel staet vander eerden

 

Soo groot is syn goetheyt, hen die aenveerden

[p. 36]

 

Die heylighe vreese zijns woorts voortaen,

 

Veel wijder van 't oosten claer is gestanden

 

Van den westen: so heeft sonden end' schanden

 

Ons' God van ons in genaden ghedaen.

 

 

 

7. Gelijc een vader hem pleecht te erbarmen

 

Over syn kint, so wil hem God ontfarmen

 

Over hen die hem vreesen int ghemeyn,

 

Wat de mensche dat bekent de Heere,

 

Hy weet oock wel dat wy vol van oneere,

 

Niet anders zijn dan stof ende stanck onreyn.

 

8. Als gras en hoy is hier des menschen leden,

 

Die heerlijck bloeyt, zijnd' een wijle verheven

 

Als een schoone bloeme staend' op dat veldt

 

Maer als de wint eenmael daer over dryvet.

 

Sy vergaet haest, so dat niet langer blyvet

 

Haer plaetse, daer sy voormaels was ghesteldt.

 

9. Maer Godts barmherticheyt sal eeuwich dueren,

[p. 37]

 

Hem die hem vreesen: end' tot elcker uren,

 

Over's kints kint blijft syn gherechticheyt,

 

Dien die syn Bont houden sonder afwijcken,

 

Die synen wille steedts doen desgelijcken,

 

Wt s'herten gront met aller vlyticheyt.

 

10. Godt heeft synen stoel vastelijc bereydet

 

Inden hemel, en syn rijck uyt ghebreydet

 

Den welcken alles onderworpen is.

 

Dies looft hem ghy Engelen sterc in crachten,

 

Ghy die daer wt richt met vliet en met machten,

 

Zijn bevel, met haest end met vreucht ghewis

 

11. Looft den Heer, alle ghy Hemelsche scharen

 

End maeckt hem groot ghy syn trouwe dienaren,

 

Die synen wille tot aller tijt doet:

 

Wilt al syn doen over al heerlijck loven,

 

En ghy mijn Ziel, wilt den Heer van hier boven,

 

Altijdt groot maken met hert end ghemoet.